کاربرد بالینی الکتروکاردیوگرافی در کودکان مبتلا به حملات ریسه

حملات ریسه رفتن یکی از شایع ترین حملات تشنجی غیر اپی لپسی اطفال می باشند که در ظاهر بسیار وحشتناک بوده و ممکن است مانند یک تشنج به نظر آیند، اما عواقب خوش خیمی دارند. از آنجایی که حمله ریسه رفتن بسیار مشابه با برخی بیماری های مخاطره آمیز از جمله QT طولانی است، بررسی پارامترهای الکتروکاردیوگرافی علاوه بر معاینات بالینی و اطلاعات دموگرافیک در کودکان مبتلا به ریسه الزامی می نماید که این مطالعه بر همین مبنا صورت گرفته است.

در این مطالعه آینده نگر و مقطعی، 60 کودک مبتلا به حمله ریسه رفتن به عنوان گروه مورد (60=n) و 60 کودک سالم به عنوان گروه شاهد (60=n) که از لحاظ سن و جنس با گروه بیمار تقریبا همسان بودند به عنوان جامعه مورد مطالعه در نظر گرفته شد. ECG از تمام کودکان همراه با شرح حال حملات ریسه رفتن قبلی و اطلاعات دموگرافیک توسط یک پرسشنامه محقق ساخته در درمانگاه امیرکبیر گرفته شد. در نهایت، نتایج به دست آمده با استفاده از نرم افزار SPSS V24 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

اکوکاردیوگرافی در همه کودکان مورد مطالعه (120=n) طبیعی بوده و هیچ گونه عارضه ای را نشان نداد. کودکان مورد مطالعه 69 دختر و 51 پسر بودند و میانگین سن در کودکان مبتلا به ریسه رفتن و گروه شاهد تفاوت معنی داری نداشت (05/0<p). از بین 60 کودک مبتلا به ریسه در مطالعه حاضر، 33/68% موارد ریسه نوع سیانوتیک، 67/11% موارد نوع رنگ پریده و 20% موارد نوع مخلوط ریسه رفتن را داشتند. آنمی نیز بین دو گروه مورد مطالعه، تفاوت معنی داری نشان داد. با محاسبه میانگین مقادیر موج P، قطعه PR، موج T، ارتفاع P و QRS، تفاوت معنی داری بین دو گروه کودکان مبتلا به ریسه و کودکان سالم مشخص نشد، در صورتی که اختلاف معنی داری بین دو گروه مورد مطالعه در سایر پارامترهای الکتروکاردیوگرافی بررسی شده قابل مشاهده است.

بر اساس نتایج به دست آمده از این پژوهش، سابقه خانوادگی و آنمی می توانند تاثیر مثبتی بر مبتلا شدن کودکان به BHS داشته باشند و شایع ترین نوع ریسه، سیانوتیک می باشد. از آنجایی که حمله ریسه رفتن بسیار مشابه با برخی بیماری های مخاطره آمیز از جمله QT طولانی است، بررسی پارامترهای الکتروکاردیوگرافی علاوه بر معاینات بالینی و اطلاعات دموگرافیک در کودکان مبتلا به ریسه الزامی می نماید و با توجه به این که هیچ گونه مطالعه ای بر روی کودکان مبتلا به ریسه در بزرگسالی صورت نگرفته است، بررسی خطر ابتلا به بیماری های قلبی-عروقی در این افراد در سنین بزرگسالی توصیه می گردد تا در صورت مشاهده عارضه های اینچنینی، نسبت به درمان آن توجه بیشتری مبذول گردد.