مقایسه تاثیر برنامه جامع مراقبت از دهان و برنامه ترکیبی مسواک و دهانشویه بر بروز پنومونی وابسته به ونتیلاتور: کارآزمایی بالینی تصادفی

مراقبت ناکافی از دهان در بیماران اینتوبه تحت تهویه مکانیکی خطر بروز پیامدهای ناگوار از جمله پنومونی وابسته به ونتیلاتور را به دنبال خواهد داشت. اگر چه برای مراقبت از دهان روش های متعددی پیشنهاد شده است اما در مورد اثربخشی آنها بر پنوموی وابسته به ونتیلاتور تناقض وجود دارد. لذا این مطالعه با هدف مقایسه تاثیر برنامه جامع مراقبت از دهان و برنامه ترکیبی مسواک و دهانشویه با کلرهگزیدین2/0درصد بر بروز پنومونی وابسته به ونتیلاتور در بیماران اینتوبه تحت تهویه مکانیکی تهاجمی انجام شد.

مواد و روش ها: 

این مطالعه کارآزمایی بالینی در بخش مراقبت ویژه بیمارستان خاتم الانبیاء(ص) زاهدان در سال 1399 انجام شد. نود بیمار تحت تهویه مکانیکی با توجه به معیارهای ورود وارد مطالعه شدند. انتخاب نمونه ها به صورت در دسترس و تخصیص آنها به صورت تصادفی به روش بلوک های جایگشتی به سه گروه برنامه جامع مراقبت دهان، برنامه ترکیبی مسواک و کلرهگزیدین و کنترل انجام شد. ابزار گردآوری داده ها فرم مشخصات دموگرافیک، مقیاس تعدیل شده بالینی پنومونی مقیاس (MCPIS) و مقیاس ارزیابی دهان بک (BOAS) بود.

یافته ها: 

فراوانی بروز پنومونی وابسته به ونتیلاتور در گروه های مداخله نسبت به گروه کنترل کمتر بود، اما تفاوت معنی داری در بروز پنومونی بین سه گروه دیده نشد. (168/0=P)

نتیجه گیری: 

موارد بروز پنومونی وابسته به ونتیلاتور در استفاده از برنامه جامع مراقبت از دهان، برنامه ترکیبی مسواک و کلرهگزیدین 2/0 درصد و گروه کنترل با یکدیگر تفاوت نداشته و در واقع این روش ها در این خصوص بر یکدیگر ارجحیتی نداشتند. اما با توجه به اینکه از نظر بالینی موارد بروز پنومونی در گروه های مداخله نسبت به گروه کنترل کمتر بود، نشان می دهد که باید از برنامه یا دستورالعمل مراقبتی خاصی استفاده شود، ضمن اینکه آموزش کارکنان مراقبت سلامت مبتنی بر دستورالعمل های مشخص در بحث مراقبت دهان پیشنهاد می شود.