بازخوانش معماری صخره ای کندوان و مقایسه آن با محوطه گورمه

معماری صخره ای بعنوان یک مجموعه مدون تاریخی می باشد که از دیدگاه هنر معماری و باستان شناسی دارای اهمیت بسزایی است. این معماری سابقه ای بس طولانی در تحوالت فرهنگی هنری انسان دارد که حاصل تلاش او در جهت ساخت و ساز فضاهای معماری است. همان گونه که می دانیم معماری صخرهای محصول مبارزه انسان با صخره های طبیعی و نتیجه فعالیت دست بشر می باشد. در ضمن این نوع فضاهای معماری ارتباط مستقیم وقوی بین انسان و طبیعت را مشخص می کند که بیانگر شرایط محیطی، اقتصادی و اجتماعی و از همه مهمتر شرایط زیست بوم اقلیمی و استحفاظی است که عملکرد این مولفه ها، تاثیر و تاثرات زیادی در ایجاد این گونه معماری داشته و این عوامل جزو فاکتورهای مهم و موثر در شکل گیری معماری صخره ای بوده است. براین اساس تحقیق پیشرو به شیوه تحلیلی و توصیفی در کنار مطالعات کتابخانه ای صورت گرفته و تمام اسناد و متون ای که در این زمینه وجود دارد پیرامون موضوع پژوهش مورد استفاده قرار گرفته است. معماری صخرهای علاوه بر جنبه های فرهنگی، هنری، طبیعی و زمین شناختی منطقه نقش مهمی در شکلگیری این نوع فضاها دارد. هدف از این مقاله، بازخوانش معماری صخره ای کندوان در ایران و مقایسه آن با معماری صخرهای گورمه در ترکیه است. در همین راستا ویژگی ها و فرم کالبدی معماری صخرهای، و دالیل استقرار از دیدگاه باستان شناسی و معماری در این محوطه ها مورد واکاوی قرار می گیرد.