واکاوی شرطیت احتمال تاثیر، در وجوب امر به معروف و نهی از منکر

قرآن کریم و روایات وارده از معصومان‰ مشحون از تاکید و تحضیض بر فریضه امر به معروف و نهی از منکر است. در کلام فقیهان شرایطی برای وجوب این فریضه تعیین شده است؛ یکی از این شرایط که محل اختلاف آراست، شرطیت یا عدم شرطیت احتمال تاثیر می‌باشد؛ برخی آن را به‌طور مطلق شر می‌دانند، برخی به شرطیت آن در مرحله زبانی و عملی قایل‌اند، گروهی نیز نظر به عدم شرطیت آن دارند. در پژوهش حاضر با بررسی آیات کریمه و درنظرگرفتن اطلاق آیات از سویی و ملاحظه ضعف سندی و قصور دلالی ادله روایی اعتبار شرط مذکور ازسوی‌دیگر و پس از ارزیابی سایر ادله، نتیجه گرفته می‌شود که این فریضه حتی اگر تاثیری نداشته باشد، باید بجا آورده شود؛ بدین‌ترتیب دیدگاه سوم تایید می‌شود و حتی باتوجه به وسعت دایره تاثیر که اعم از تاثیر کلی یا جزیی است، روشن می‌شود که حکم به اشتراط امکان تاثیر، حکمی بدون موضوع و امری نامعقول است و نزاع دراین‌مورد ثمره عملی ندارد.