تخمین غلظت ذرات PM2.5 در تهران با استفاده از داده های دورسنجی عمق نوری هواویزها

تاثیر قابل ملاحظه و منفی ذرات PM2.5  بر سلامتی انسان و محیط زیست، ضرورت اندازه گیری دقیق و مستمر این آلاینده را اجتناب ناپذیر می سازد. استفاده از تکنولوژیهای نوین سنجش از دور ماهواره ای می تواند جایگزین مناسب و کم هزینه ای برای اندازه گیری های زمینی باشد. تخمین دقیق غلظت زمینی ذرات PM2.5 با استفاده از عمق نوری هواویزها (AOD) به این دلیل که رابطه بین AOD و PM2.5  تحت تاثیر پارامترهای مختلف و شرایط هواشناسی است، به آسانی قابل انجام نمی باشد. در این مطالعه مقادیر AOD از داده های سنجنده MODIS با دقت مکانی سه کیلومتر طی یک دوره ی زمانی یکساله از 1 تیر 1396 تا 31 خرداد 1397 جهت تخمین غلظت هایPM2.5  برای 16 ایستگاه زمینی در شهر تهران استخراج گردید. غلظت های PM2.5 برآورد شده با مقادیر سالانه اندازه گیری شده توسط ایستگاه های پایش آلودگی هوای شرکت کنترل کیفیت هوای تهران برای مدت زمان مورد مطالعه مقایسه گردید. نتایج بدست آمده نشان داد که مدل رگرسیونی برقرار شده با ضریب همبستگی بالا (R2=0.99) همخوانی کامل مقادیر سالانه غلظت های PM2.5 برآورد شده و اندازه گیری شده از داده های MODIS در ایستگاه ها دارد. با توجه به نقشه توزیع مکانی غلظت PM2.5 پیش بینی شده، مناطق اطراف ایستگاه های شادآباد و شهرداری منطقه 11 به عنوان آلوده ترین و مناطق اطراف ایستگاه های اقدسیه، گلبرگ، شهرداری منطقه 2 و مسعودیه بعنوان پاک ترین بخش های شهر تهران میباشند. نتایج نشان داد که داده های دورسنجی عمق نوری هواویز دارای توانایی قابل قبولی جهت پیش بینی غلظت PM2.5 سالانه می باشد.