تحلیل همبستگی کانونی بین مولفه های فرهنگ دانشگاهی و مسئولیت اجتماعی درآموزش عالی (مطالعه موردی: دانشگاه شهید بهشتی)

هدف از انجام این پژوهش، تحلیل کانونی رابطه بین مولفه های فرهنگ دانشگاهی و مولفه های مسئولیت اجتماعی آموزش عالی در میان اعضای هییت علمی دانشگاه شهید بهشتی تهران بود.

این پژوهش به روش توصیفی- همبستگی و از نوع پیمایشی است که به شکل میدانی انجام شده است. نمونه آماری پژوهش، 193 نفر از اعضای هییت علمی دانشگاه شهید بهشتی بودند که به روش تصادفی انتخاب شدند. از دو مقیاس فرهنگ دانشگاهی برگ کوییست و مسئولیت اجتماعی دانشگاه والایس استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش همبستگی کانونی(بنیادی) استفاده شد. آلفای کرونباخ برای مسئولیت اجتماعی 0.98 و برای فرهنگ دانشگاهی 0.94 به دست آمد.

داده های پژوهش پس از جمع آوری بر اساس فرضیه تحقیق و با استفاده از تحلیل همبستگی کانونی تجزیه و تحلیل شد. با توجهبه سطح معناداری به دست آمده، رابطه خطی بین همه متغیرهای ارزیابی در سطح احتمال پنج درصد معنادار بوده اند. یافته ها حاکی از تایید فرضیه پژوهش بود و ابعاد مسئولیت اجتماعی دانشگاه با ابعاد فرهنگ دانشگاهی نیز قابلپیش بینی و دارای رابطه معنادار بود. همچنین، در مجموعه مسئولیت اجتماعی، دانشگاه مسیول(63/0) و در مجموعه فرهنگ دانشگاهی، فرهنگ وکالتی(57/0) دارای بیشترین اهمیت بودند.

نتایج تحلیل کانونی با 99 درصد، احتمال وجود همبستگی بین دو مجموعه متغیر را تایید کرده است. دانشگاه مسیول، مدیریت اجتماعی، آموزش حرفه ای و مشارکت اجتماعی(مولفه های مسئولیت اجتماعی دانشگاه) با فرهنگ وکالتی، فرهنگ مدیریتی، فرهنگ توسعه ای، فرهنگ مجازی و فرهنگ مشارکتی فرهنگ دانشگاهی بهتر پیش بینی شدند. بنابر این، نتایج این پژوهش ضرورت لزوم بازنگری در سیاستگذاری ها را در رابطه با دو مقوله مهم فرهنگ دانشگاهی و مسئولیت اجتماعی دانشگاه را نزد سیاستگذاران این دو حوزه و نیز تامل و پژوهش بیشتر حول این دو محور را محرز می سازد.