بررسی حضور ژن های blaTEM، blaSHV و blaCTX-M در میان سویه های اشریشیاکلی جدا شده از گوسفند در کرمان

این مطالعه با هدف، تعیین فراوانی سویه های اشرشیاکلی مقاوم به آنتی بیوتیک های پر مصرف متعلق به دسته ی بتالاکتام ها و همچنین تعیین فراوانی برخی ژن های مهم کدکننده ی مقاومت نسبت به بتالاکتام ها در گوسفند انجام پذیرفته است.  به منظور انجام این مطالعه، با کمک سوآپ استریل از 67 راس گوسفند به ظاهر سالم نمونه ی مدفوعی از مقعد اخذ شد و از تمامی نمونه ها با کمک روش های کشت، باکتری اشرشیاکلی جداسازی شد.  سپس با استفاده از آزمون دیسک دیفیوژن، حساسیت جدایه ها نسبت به 9 آنتی بیوتیک از دسته ی بتالاکتام سنجیده شد.  همچنین به کمک PCR حضور ژن های blaTEM، blaSHV و blaCTX-M بررسی گردید.  نتایج این مطالعه نشان داد که همه ی جدایه ها نسبت به حداقل یکی از آنتی بیوتیک های مورد بررسی مقاوم بودند.  بیشترین درصد فراوانی مقاومت مربوط به مقاومت علیه سفالکسین و سفوتاکسیم به میزان 5/98 درصد و سفتازیدیم به میزان 97 درصد بود.  همچنین 5 عدد (4/7 درصد) از نمونه ها دارای اشرشیاکلی تولید کننده ی ESBLs (Extended Spectrum Beta-lactamases یا بتالاکتامازهای وسیع الطیف) بودند.  در این میان، هر 5 سویه ی تولید کننده ی ESBLs دارای ژن مقاومت blaTEM و یکی از آن ها واجد blaSHV بودند.  نتایج این مطالعه بیان گر افزایش روز افزون مقاومت نسبت به آنتی بیوتیک های پر مصرف بتالاکتام در گوسفندان منطقه ی تحت بررسی می باشد که این موضوع گوسفند را به عنوان مخزن مهمی برای سویه های مقاوم به بتالاکتام ها مطرح می کند.  بنابراین بروز رسانی روش های تجویز آنتی بیوتیک، استفاده ی چرخشی از آنتی بیوتیک ها و استفاده از روش های پیش گیری از بروز عفونت های باکتریای می تواند از مهم ترین استراتژی های کاهش مقاومت آنتی بیوتیک در حیوانات تولیدکننده ی محصولات غذایی باشد.