ارزیابی شیوع سرمی آلودگی به لپتوسپیرا اینتروگانس در تک سمیان استان لرستان: بررسی نقش عوامل خطر احتمالی

عوامل خطر محیطی و میزبانی به عنوان دو بخش اساسی در مطالعات اپیدمیولوژیکی بیماری های عفونی مورد توجه می باشد.  شدت آلودگی و شانس انتقال باکتری های لپتوسپیرا اینتروگانس از علفخواران به انسان همواره دستخوش عوامل خطر محیطی و میزبانی قرار داشته است.  هدف از مطالعه ی حاضر بررسی وجود واکنش سرمی در جمعیت تک سمیان استان لرستان و تعیین سرووارهای بومی و نیز ارزیابی نقش عوامل محیطی و میزبانی در میزان آلودگی سرمی است. از 327 راس تک سمی شامل  223 راس اسب، 46 راس قاطر و 58 راس الاغ اقدام به نمونه گیری شده و نمونه های سرمی بر علیه 7 سرووار مختلف لپتوسپیرا اینتروگانس مورد بررسی قرار گرفتند.  نتایج نشان داد میزان واکنش مثبت سرمی در اسب، قاطر و الاغ به ترتیب برابر با 38/18، 87/10 و 45/3 درصد می باشد.  عوامل میزبانی نظیر جنس، سن و نژاد بر روی میزان واکنش سرمی اثرگذار بود و اختلاف آماری معنی داری وجود داشت.  رایج ترین سرووار آلوده کننده در اسب، الاغ و قاطر به ترتیب با 34/46، 100 و 60 درصد ناشی از کانیکولا بود اما بین گونه های دامی اختلاف آماری دیده نشد.  همچنین نتایج مشخص کرد عواملی از قبیل دمای سالانه محیط و ارتفاع محل نمونه گیری از سطح دریا با میزان آلودگی سرمی بر علیه لپتوسپیرا اینتروگانس ارتباط معنی داری دارد اما میزان بارش باران و رطوبت نسبی محیط ارتباط معنی داری ندارد.  نتایج مطالعه ی حاضر ثابت کرد آلودگی به لپتوسپیرا اینتروگانس اگر چه در استان لرستان در مقایسه با سایر نقاط کشور شدت کم تری دارد اما وجود داشته و مهم ترین سرووار بومی این منطقه کانیکولا است.