اثر تغییرات مقیاس مکانی بر روند ارزیابی استراتژیک محیط زیست و تحلیل های هیدرولوژیکی حوزه ی آبخیز خلیج فارس و دریای عمان

یکی از مهم‌ترین ابزارهایی که امروزه می‌توان بر مبنای آن ملاحظه‌های محیط زیستی را در نظام برنامه‌ریزی نهادینه کرد، ارزیابی استراتژیک محیط زیستی(SEA) است. در همین رابطه اثر انتخاب پرش‌های مقیاسی بر روند ارزیابی استراتژیک محیط زیست اهمیت زیادی دارد. لذا در این تحقیق، با استفاده از انتخاب سه مقیاس مکانی 250000 :1 و تصاویر ماهواره‌ای ASTER و SRTM در حوزه‌ی آبخیز درجه‌ی یک خلیج فارس و دریای عمان، اقدام به بررسی وجود تطابق خروجی‌های SEA با سیاست‌های کلان همراه با افزایش گستره‌ی مقیاسی در بعد مکانی به آزمون کشیده شده است. در این راستا ابتدا با ورود داده‌های خام مدل رقومی ارتفاع در الحاقیه‌ی Arc SWAT در نرم‌افزار Arc map و پردازش آنها، محاسبات مربوط به HRU انجام شده و سپس اقدام به معرفی داده‌های اقلیمی 11 ساله به مدل ارزیابی آب و خاک و اجرای مدل در مقیاس‌های مکانی مختلف شده است. نتایج نشان دادند که تغییر اندازه مدل رقومی ارتفاع، تاثیر معناداری در حوزه‌ی آبخیز خلیج فارس و دریای عمان دارند.