مکاتب فکری حاکم بر آموزش در ایران معاصر و تاثیر آن بر خالقیت

هر انسانی از ابتدای زندگی خویش در حال آموزش است. بخشی از این آموزش به واسطه نظام آموزشی حاکم بر جامعه، اکتساب یا رشد مییابد که در ایران به ترتیب شامل: مهد کودکها و پیش دبستانیها، ابتداییها، دبیرستانهای متوسطه اول و متوسطه دوم و در نهایت دانشگاه ها میباشد. اینکه بهزیستی و آموزش و پرورش چه تدابیری برای شیوه آموزش محصلین در نظر گرفته، بسیار حایز اهمیت است؛ زیرا دانشآموزان مانند بذر گلهای یک باغ هستند که اگر به درستی به آنها رسیدگی نشود، حاصل، باغ گلی پژمرده است. باید توجه نمود که این کودکان امروز هستند که جامعه فردا را میسازند؛ لذا باید آنها را از پایه به درستی تربیت نمود. پژوهش پیش رو با هدف بررسی آموزش در ایران معاصر و تاثیر آن بر خلاقیت انجام شده است. روش تحقیق پژوهش، از نوع کاربردی و کیفی است که به روش توصیفی- تحلیلی صورت گرفته است. روش گردآوری اطالعات به صورت مطالعات کتابخانه ای و ابزار گردآوری اطالعات شامل مدارک، مقاالت و کتب مرتبط با حیطه موضوع مورد مطالعه و همچنین مصاحبه بوده است. ابتدا مطالعات و نظریات پیشین، مورد مطالعه قرار گرفته است و پس از آن به تحلیل آموزش در ایران معاصر پرداخته شده است تا جایگاه توجه به موضوع خالقیت و درسهای مرتبط با آن که سبب ایجاد اثر هنری و پرورش هنرمند میشود، بررسی شود. نتایج نشان دادهاند که فلسفه حاکم بر آموزش در ایران معاصر، در برخی از دوره های تحصیلی تنها پراگماتیسم یا عملگرایی و در برخی دیگر، تنها ایده آلیسم یا آرمانگرایی است و به منظور آموزش صحیح به فرد باید به هر دو مکتب فکری توجه گردد.