مبادی و مقولات گفتمان مدنیت انسانی در شکل دهی به چشم انداز جغرافیایی

واژه چشم‌انداز امروزه دارای مصادیق گسترده و ژرف‌تری نسبت به گذشته است. در قرون‌وسطی این کلمه با ریشه آلمانی در معنای «منطقه» و «قلمرو» به کار می‌رفت. پس از قرن 15 میلادی چشم‌انداز مبدل به یک ژانر تصویری شد؛ اما امروزه چشم‌انداز یک تعبیر علمی است که نه‌تنها به وصف یک نمود می‌پردازد، بلکه آزمونی ذهنی، زیباشناختی، هنری و وجودی است که پیوسته در حال دگرگونی است. بنابراین هر چشم‌انداز جغرافیایی خود می‌‌تواند بیانگر داستانی از تمدن، فرهنگ، اجتماع و ایدیولوژی گروه‌های انسانی باشد. در این نگاه است که امروزه چشم‌اندازسازی و تاکید بر چشم‌انداز، عناصر پیدایی و تعامل هریک با کل مجموعه و تاکید بر نقش صانع مردمی در بازآفرینی آن جزو اصول لاینفک هر نظام برنامه‌ریزی شهری محسوب می‌گردد. مطالعه حاضر نیز مبتنی بر همین اهمیت با بهره‌گیری از فلسفه تفسیرگرایی و رویکرد کیفی و کاربست تکنیک تحلیل محتوای عمقی از طریق احصاء مضامین و مفاهیم و مقوله سازی به وسیله کدگذاری باز، مقوله‌بندی،کدگذاری محوری و کدگذاری گزینشی، سعی در واکاوی عوامل موثر مدنیت انسانی بر چشم‌انداز جغرافیایی دارد. نتایج این وارسی که از نمونه هدفمند و اطلاعات محور از میان منابع چاپی در حیطه مدنیت انسانی و چشم‌انداز جغرافیایی استفاده شد. بیانگر اهمیت و نقش 10 مقوله موثر مدنیت در شکل‎پذیری چشم‌انداز جغرافیایی است که ما را به تعریف چشم‌انداز جغرافیایی نشات گرفته از جهان‌بینی، اندیشه سیاسی، اندیشه فلسفی، آگاهی، توافق حوزه خصوصی و عمومی، ابعاد فرهنگی، تاب‌آوری اجتماعی، حکمروایی، بستر اجتماعی ، ملاحظات اخلاقی رهنمون می‌سازد.