اثر الیاف بازیافتی از تایر فرسوده بر مشخصات مقاومتی و تغییر شکل پذیری شاتکریت

امروزه شاتکریت به عنوان جزیی از سیستم های پایدارسازی گودبرداریها و شیب ها، کاربرد گسترده ای در فعالیت های مهندسی عمران و معدن دارد. در سال های اخیر تلاش های گسترده ای به منظور بهبود خواص مقاومتی و تغییر شکل پذیری شاتکریت انجام گرفته است. از جمله مهمترین این پیشرفت ها می توان به استفاده از انواع الیافها به منظور بهبود رفتار شاتکریت اشاره کرد. شاتکریت مسلح شده بر حسب نوع و مشخصات الیاف، خواص مختلفی را از خود نشان می دهد، به نحوی که برای هر نوع الیاف می توان مزایا و معایبی را برشمرد. در این پژوهش، نتایج حاصل از مجموعه ای از مطالعات آزمایشگاهی به منظور بررسی اثر افزودن الیاف بازیافتی از تایر فرسوده بر خواص مقاومتی، شکل پذیری و قابلیت جذب انرژی شاتکریت ارایه شده است. پس از تهیه نمونه های بدون الیاف و مسلح شده با 5/0، 1، 5/1 و 2 درصد الیاف، آزمایش های مقاومت فشاری تک محوره، مقاومت کششی برزیلی و مقاومت خمشی سه نقطه ای بر روی نمونه ها انجام گرفته است. نتایج نشان می دهد که به کارگیری این نوع الیاف در شاتکریت سبب حذف رفتار شکننده آن می شود و قابلیت جذب انرژی شاتکریت را افزایش می دهد. از جمله مزایای به کارگیری این نوع الیاف در شاتکریت می توان به گیرداری مناسب الیاف در داخل شاتکریت، وزن کم الیاف در مقایسه با دیگر مسلح کننده ها همچون توری و الیاف فلزی، سهولت پمپاژ و مقاومت بالا در محیط های اسیدی و مرطوب اشاره کرد. همچنین با توجه به بازیافتی بودن این نوع الیاف، به کارگیری آن در شاتکریت هم سبب کاهش هزینه های پروژه می شود و هم سبب حل مشکلات زیست محیطی ناشی از دفن یا سوزاندن این ضایعات در طبیعت خواهد شد.