بررسی آزمایشگاهی تیرهای بتنی تقویت شده با کامپوزیتهای الیافی نصب شده به روش سوراخ زنی

یکی از مهمترین کاربردهای کامپوزیت های الیافی، تقویت خمشی تیرهای بتن مسلح با چسباندن این مصالح به وجه کششی تیر می باشد. بیشترین اشکال در این روش تقویت مربوط به جداشدگی زودهنگام ورق از سطح بتن است که موجب گسیختگی زودرس، قبل از حصول ظرفیت نهایی محاسباتی تیر می شود. رایج ترین روش آماده سازی سطح بتن جهت اتصال مناسب ورق های کامپوزیت الیافی، روش نصب سطحی(EBR) نام دارد که علاوه بر ایجاد آلودگی زیست محیطی، مشکل جداشدگی زودرس ورق تقویتی از سطح بتن را نیز به طور کامل برطرف نمی کند. در این مقاله به بررسی امکان جایگزینی روش پیشنهادی سوراخ زنی با نصب پیچ به جای آماده سازی به روش نصب سطحی در تقویت خمشی تیرهای بتنی با ورقه های کامپوزیتی پرداخته شده است. در این تحقیق 10 عدد نمونه تیر به ابعاد 150×300×1700 میلی متر مورد آزمایش خمش 4 نقطه ای قرار گرفت. نمونه های مذکور با تغییر تعداد لایه ها و روش نصب ورق ها و در سه نمونه با تقویت توام خمشی و برشی مورد آزمایش قرار گرفتند. با استفاده از روش پیشنهادی مشکل جداشدگی در تمامی نمونه ها به طور کامل برطرف گردید. بیشترین افزایش مقاومت خمشی مربوط به نمونه ای بود که روی آن علاوه بر تقویت خمشی، تقویت برشی با روش نصب نزدیک به سطح میلگرد کامپوزیتی اجرا شده بود. اثر حذف چسب در ناحیه میانی ورقهای تقویت نیز مورد بررسی قرار گرفت. نصب بدون چسب ورق ها در قسمت میانی ، علاوه بر به تاخیر انداختن گسیختگی ورق ها، موجب افزایش شکل پذیری شد.