جداسازی و شناسایی باکتری های مقاوم به علف کش های اتللو، آتلانتیس و پوماسوپر از خاک مزارع گندم

یکی از روش های نوین برای کاهش آلودگی های ناشی از کاربرد علف کش ها و سایر سموم شیمیایی کشاورزی، استفاده از جدایه های باکتریایی متحمل و تجزیه کننده این علف کش هاست. پژوهش حاضر به منظور جداسازی و شناسایی جدایه های باکتریایی مقاوم یا متحمل در برابر علف کش های اتللو، آتلانتیس و پوماسوپر از خاک مزارع گندم انجام شد.

مواد و روش‏‏ها: 

نمونه برداری از خاک مزارع گندم تیمار شده با سه علف کش اتللو، آتلانتیس و پوماسوپر انجام شد. جدایه های باکتریایی با استفاده از محیط کشت سوکسینات استاندارد حاوی 10 درصد از علف کش های آزمایش شده جداسازی شدند. جدایه های نماینده بر اساس آزمون های بیوشیمیایی و تکثیر ژن 16S rRNA شناسایی شدند. کمترین غلظت مهارکنندگی و کمترین غلظت کشندگی برای هر سه علف کش آزمایش شده محاسبه شد.

درمجموع، تعداد 17 جدایه توانایی رشد روی محیط های رشد حاوی 10 درصد از علف کش های آزمایش شده را داشتند. بر اساس کلیدهای باکتری شناسی معتبر و نتایج آزمون های مولکولی روی جدایه های نماینده، استنوتروفوموناس مالتوفیلیا، انسیفر ادهایرنس، زانتوموناس، سودوزانتوموناس و اسینتوباکتر شناسایی شدند. کمترین غلظت مهارکنندگی و کمترین غلظت کشندگی در علف کش های اتللو (به ترتیب 28/0 و 4/0) و آتلانتیس (به ترتیب 35/0 و 5/0) برای اسینتوباکتر و در علف کش پوماسوپر برای جنس زانتوموناس (به ترتیب 45/0 و 67/0) محاسبه شد.

بحث و نتیجه‏ گیری: 

باتوجه به نتایج پژوهش حاضر، شناسایی جدایه های متحمل و تعیین میزان تحمل آنها به علف کش های یادشده، گامی مهم در پژوهش های زیست فناوری آینده به منظور پالایش آلاینده ها از محیط های آلوده است و می تواند مشکلات زیست محیطی ناشی از این علف کش ها در اکوسیستم را کاهش دهد؛ ازاین رو، پژوهش های بیشتر برای تعیین توانایی جدایه های باکتریایی مقاوم در تجزیه کنندگی علف کش های یادشده پیشنهاد می شود.