ارزیابی و مقایسه عملکرد شکاف و طوقه در کاهش آبشستگی در اطراف تکیه گاه های پل

تخریب پل ناشی از پدیده آبشستگی موضعی در اطراف پایه ها یا تکیه گاه های آن یک پدیده رایج می باشد. به همین منظور می بایست با استفاده از روش هایی از تخریب این سازه ها جلوگیری کرد. از جمله ابزارهایی که بدین منظور می توان استفاده کرد، شکاف و طوقه می باشند. لذا در این پژوهش با انجام 49 آزمایش به بررسی و مقایسه عملکرد این دو ابزار با رویکرد های جدید در اطراف تکیه گاه های پل با استفاده از مدل آزمایشگاهی در شرایط جریان های مختلف خواهیم پرداخت. نتایج نشان می دهد که موثرترین مدل شکاف علیرغم اینکه می تواند ابعاد و عمق چاله آبشستگی را به میزان 61 درصد کاهش دهد، ولیکن قادر به تعویق انداختن زمان شروع پدیده آبشستگی و دور کردن چاله آبشستگی از اطراف تکیه گاه نمی باشد. در صورتی که در موثرترین طوقه و بیشترین عدد فرود، زمان رسیدن چاله آبشستگی به نقطه مبناء بعد از سپری شدن 120 دقیقه از شروع آزمایش می باشد. در این مدل طوقه، ماکزیمم عمق چاله آبشستگی به نقطه دورتری از تکیه گاه منتقل شده و درصد کاهش عمق چاله آبشستگی در نقطه مبناء و بستر فرسایش پذیر به ترتیب 56 و 96 درصد می باشد.