بررسی اهمیت خروج از مرکزیت اتفاقی در طراحی لرزه ای ساختمان های فولادی با سیستم دوگانه تحت اثر زلزله های حوزه دور و نزدیک گسل

در پی تشدید پاسخ لرزه ای ساختمان‎ها در اثر پیچش، به منظور درنظرگیری عواملی که تاثیر آن‎ها در طراحی ساختمان به صراحت در پاسخ پیچشی لحاظ نمی گردند، آیین‎نامه‎ها ضابطه‎ای را با نام خروج از مرکزیت طراحی اتفاقی معرفی می‎نمایند. در این مطالعه، تاثیر ضابطه خروج از مرکزیت طراحی اتفاقی استاندارد زلزله 2800 در طراحی لرزه‎ای ساختمان‎های فولادی متقارن و نامتقارن 5 طبقه، دارای سیستم باربر جانبی دوگانه، در دو حالت پیچشی سخت و نرم با خروج از مرکزیت‎های جرمی اولیه 0.10b و 0.20b که b اندازه بعد پلان ساختمان می باشد، مورد بررسی قرار می گیرد. بدین منظور، ساختمان‎ها تحت تحلیل‎های تاریخچه زمانی غیرخطی با بکار‎گیری سه دسته رکورد زلزله حوزه دور و نزدیک گسل پالس دار و بدون پالس قرار می‎گیرند. در مرحله اول، تاثیر خروج از مرکزیت طراحی اتفاقی روی ساختمان‎های متقارن و نامتقارن بررسی می گردد. در مرحله دوم، ساختمان‎های طراحی نشده و طراحی شده برای خروج از مرکزیت طراحی اتفاقی با اعمال خروج از مرکزیت اتفاقی واقعی و جابجا نمودن مرکز جرم به مقدار 5 درصد بعد ساختمان در دو جهت X و Y تحت تحلیل‎های تاریخچه زمانی غیرخطی قرار می‎گیرند. نتایج نشان می دهند که ضابطه خروج از مرکزیت طراحی اتفاقی تاثیر اندکی در پاسخ‎های لرزه‎ای غیرالاستیک دارد و می‎تواند برای ساختمان‎های پیچشی سخت نادیده گرفته شود. از طرف دیگر، خروج از مرکزیت جرمی اتفاقی تاثیر بیشتری در ساختمان‎های پیچشی نرم دارد، ولی ضابطه خروج از مرکزیت طراحی اتفاقی تاثیر اندکی روی کاهش پاسخ‎های لرزه‎ای دارد. بنابراین، ضابطه خروج از مرکزیت طراحی اتفاقی برای ساختمان‎های پیچشی نرم نیاز به اصلاح دارد.