تغییر رویکردهای پارادیپلماسی در دوران پساکرونا با تاکید بر صنعت غذای حلال

همه گیری ویروس کووید-19، آن چنان اثرات عمیقی بر صحنه سیاست و عرصه روابط بین المللی داشته است که سخن از تقسیم تاریخ به دو دوره پیشا/پساکرونا به میان آمده است. از آن جا که با شیوع ویروس کرونا، پاکیزگی و کیفیت غذا اهمیت دوچندان یافته، توجه جدی به صنعت غذای حلال منطقی و قابل قبول است. با این که هر روز تبعات و پیامدهای این ویروس، بر جنبه های مختلف زندگی اجتماعی انسان ها آشکار می شود و دستگاه ها و نهادهای گوناگون می کوشند راهی برای کاهش آلام و رنج های ناشی از ویروس کرونا بیایند، تاکید بر غذای حلال، می تواند به عنوان یک راهکار پیشگیرانه مطرح شود. باتوجه به اهمیت هویت های خرد در جریان افزایش روند جهانی شدن، می توان از مفهوم پارادیپلماسی که برای اشاره به این موجودیت های سیاسی فروملی ابداع شده، بهره گرفت. برهمین اساس، این پژوهش بر پایه پرسش از چگونگی تحول رویکردهای پارادیپلماسی در نتیجه گسترش کروناویروس ساخت یافته است و می کوشد بر جایگاه صنعت غذای حلال به عنوان راه حلی برای پیشگیری و هم چنین فرصت مناسبی برای تبلیغ و اشاعه فرهنگ غذای حلال، تاکید کند. رویکرد نظری این نوشتار سازه انگاری است که مطابق با آن، نه تنها ساختار و کارگزار بلکه گروه های کوچک و حاشیه ای نیز می توانند بر مناسبات موجود در عرصه بین المللی اثرگذار باشند. در این رهیافت، دولت ها به مثابه موجودات اجتماعی هستند که رفتارشان از قواعد، هنجارها، نهادها و هویت ها مشتق شده است. پرسش از تحول رویکردهای پارادیپلماسی در دوران پساکرونا و جایگاه صنعت غذای حلال بر اساس رویکرد سازه انگارانه، از نقاط تمرکز این نوشتار است.