بررسی انتشار و پراکندگی آلاینده PM2.5 منتشره از اتوبوس های BRT شهر تبریز

آلودگی هوا و اثرات نامطلوب آن بر روی بهداشت، اقتصاد و مسایل اجتماعی جوامع به حدی است که بسیاری از کشورهای جهان آن را در راس برنامه های توسعه اقتصادی و اجتماعی خود قرار داده اند. ریزگردها، PM2.5، از مهم ترین آلاینده های تولیدی از خودروها هستند که اثرات قابل توجهی بر سلامت افراد و محیط زیست دارند. اتوبوس های گازوییلی شهری منبع اصلی انتشار این آلاینده می باشند. غلظت آلاینده PM2.5 در شهر تبریز در سال 1394، μg/m3 18 گزارش شده است که میزان استاندارد آن μg/m3 12 در سطح جهان است. مدل سازی یک روش موثر و کم هزینه در تعیین میزان انتشار حاصل از خودروها و تدوین سیاست ها و روش های کاهش و کنترل این انتشارات است. در این مقاله از مدل IVE به منظور تعیین میزان آلاینده های PM2.5 منتشره از اتوبوس های BRT شهر تبریز، در فاصله 4 کیلومتری چهارراه شریعتی تا فلکه دانشگاه به عنوان مطالعه موردی و از مدل AERMOD به منظور تعیین سهم این ناوگان در میزان غلظت آلاینده PM2.5 اندازه گیری شده در 3 ایستگاه پایش کیفیت هوا استفاده شد. انتشارات PM2.5 در ساعات 9-8 و 16-13 بالاترین میزان را داشته و بیش از دو سوم انتشارات روزانه، مربوط به اتوبوس های تک کابین می باشد. سهم تردد اتوبوس های BRT بر غلظت PM2.5 در ایستگاه آبرسان حدود 60% می باشد که در مورد ایستگاه های باغشمال و راسته کوچه (دورتر از دو ایستگاه دیگر) به ترتیب %50 و %5/0 است.