بهینه سازی و مشخصه یابی داربست نانوکامپوزیتی ε- پلی کاپرلاکتون / نانوذرات منیزیم فلوئور هیدروکسی آپاتیت با هدف مهندسی بافت استخوان

هدف از پژوهش حاضر ساخت و مشخصه یابی داربست کامپوزیت پلی ε-کاپرولاکتون/ نانوذرات منیزیم فلویور آپاتیت (PCL/nMg-FA) با استفاده از روش الکتروریسندگی است. کامپوزیت مورد نظر با استفاده از بهینه سازی پارامترهای فرایند الکتروریسی مانند حلال، غلظت پلیمر و درصد بیوسرامیک موجود در کامپوزیت تهیه شد. نتایج نشان داد که اندازه قطر الیاف با تنظیم ویسکوزیته و هدایت الکتریکی محلول، تغییر می کند. نمونه های بهینه شده با استفاده از میکروسکوپ الکترونی عبوری (TEM)، میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM)، پراش پرتو ایکس (XRD)، تحلیل توزیع انرژی پرتو ایکس (EDX) و تحلیل حرارتی وزن سنجی (TGA) بررسی شدند. نتایج بدست آمده از TEMو EDXنشان دادند نانوذرات nMg-FAبه صورت کاملا همگن درون الیاف پلیمری قرار گرفته اند. نکته قابل توجه این است که در طی فرایند ساخت از هیچ گونه ماده سورفکتانت به عنوان عامل اصلاح ساز سطحی استفاده نشد. همچنین نتایج XRDنشان داد که هیچ واکنش شیمیایی بین اجزای کامپوزیت رخ نداده است. از طرفی با افزایش مقدار نانوذرات درون کامپوزیت، استحکام مکانیکی و نیز مقاومت حرارتی داربست افزایش یافت.