طراحی و ساخت وسیله آزمایشگاهی جهت بررسی اثر پیچش استخوان تیبیا بر روی سطح تماس و فشار وارد بر مفصل تیبیوفمورال زانوی جسد در حالت ایستاده

هدف از انجام این مطالعه، مقایسه سطح تماس و فشار وارده بر مفصل تیبیوفمورال در حین اعمال پیچش های داخلی و خارجی استخوان تیبیا است. برای این منظور استخوان تیبیای پای سالم جسد 5 مرد تازه یخ زده با روش استیوتومی از 40 درجه داخلی تا 40 درجه خارجی در گام های 10 درجه پیچش یافته؛ سپس در هر مرحله با استفاده از سیستم مکانیکی طراحی شد. به منظور شبیه سازی موقعیت استاتیک انسان ایستاده بر روی 2 پا، مفصل تیبیوفمورال هر پا به طور جداگانه در حالت فول اکستنشن زانو، تحت بارگذاری 400 نیوتن در امتداد محور طولی پا قرار گرفت. سطح تماس و مقدار متوسط و بیشینه فشار وارد بر مفصل تیبیوفمورال با استفاده از فیلم های Fujifilm prescaleاندازه گیری شد. نتایج نشان دادند که سطح تماس ها در حین دوران ها تغییر چندانی نکرده است. فشار وارد بر کمپارتمنت میانی مفصل تیبیوفمورال، به طور قابل ملاحظه ای در پیچش های خارجی افزایش و در پیچش های داخلی، کاهش یافت. فشار وارد بر کمپارتمنت جانبی مفصل تیبیوفمورال در حین پیچش های خارجی و داخلی، تغییر محسوسی نداشت. تغییر فشار اعمال شده بر بخش میانی تیبیوفمورال در موقعیت های پیچشی مختلف استخوان تیبیا، می تواند در تغییر سرعت گسترش آرتروز زانو و به خصوص در افراد دچار استیوآرتریت یک طرفه میانی زانو بسیار موثر باشد.