تاثیر محلول پاشی برگی پوتریسین و پرولین بر برخی ویژگی های فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی پوست و گوشت میوه دو گونه‏ مرکبات در پاسخ به تنش دمای پایین

گونه های مختلف مرکبات، به دماهای پایین، حساس می‏باشند. امروزه از تنظیم کننده‏های رشد به منظور کاهش اثرات منفی تنش‏ها استفاده می گردد. در این پژوهش، تغییرات فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی در پوست و گوشت میوه دو گونه مرکبات تیمار شده با غلظت‏های مختلف پوتریسین و پرولین تحت دماهای کم بررسی شد. بدین منظور، شاخه های درختان مورد آزمایش، 24 ساعت قبل از قرارگیری در معرض دماهای کم با اسید آمینه پرولین با غلظت های 0، 15 و 20 میلی مولار و پوتریسین با غلظت های 0، 5 و 10 میلی مولار محلول پاشی و سپس شاخه های میوه‏های تیمار شده به مدت سه ساعت در معرض دماهای 1+، 1- و 3-  درجه سانتی گراد قرار گرفتند. نتایج پژوهش بیانگر آن بود که در دو گونه مرکبات (نارنگی کارا و پرتقال والنسیا) کاهش دما درمیوه های بدون تیمار (شاهد)، سبب کاهش میزان قندهای احیاکننده و افزایش میزان ترکیبات فنلی، فلاونوییدها و قندهای محلول پوست و گوشت میوه‏های نارنگی و پرتقال شد. تیمار میوه ها با غلظت‏های مختلف پوتریسین و پرولین افزایش معنی‏داری در میزان ترکیبات فنلی، فلاونوییدها و قندهای محلول نسبت به نمونه های شاهد نشان داد و بالاترین میزان این شاخص، در تیمار 20 میلی‏مولار پرولین و 10 میلی مولار پوترسین مشاهده گردید.