تاثیر اسید هیومیک بر برخی ویژگی های مورفولوژیکی و فیزیولوژیکی توت فرنگی رقم سابرینا تحت شرایط تنش شوری

شوری به عنوان یک فاکتور محیطی مهم محدود کننده تولید محصولات کشاورزی محسوب می شود. به منظور تعیین اثر اسید هیومیک بر برخی ویژگی های مورفولوژیکی و فیزیولوژیکی در توت فرنگی رقم سابرینا در شرایط  تنش شوری، آزمایش گلخانه ای با سه فاکتور شامل دو روش کاربرد اسید هیومیک (محلول پاشی برگی، کاربرد در محیط کشت)، سه غلظت اسید هیومیک (صفر، 300 و 600 میلی گرم در لیتر) و سه سطح شوری ناشی از کلرید سدیم (صفر، 20 و 40 میلی مولار) به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تکرار انجام شد. نتایج نشان داد که با افزایش سطوح شوری در محلول غذایی، طول ریشه، سطح برگ، وزن تر و خشک برگ، کلروفیلa ، b و کلروفیل کل کاهش یافت. همچنین تحت تاثیر شوری، محتوای نسبی آب برگ کاهش، اما میزان نشت یونی غشاء سلول های برگ، کارتنویید و میزان مالون دی آلدیید افزایش یافت. تحت شرایط تنش شوری، کاربرد اسید هیومیک باعث بهبود رشد رویشی شد و میزان نشت یونی کاهش یافت. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که کاربرد تیمارهای اسید هیومیک (به ویژه غلظت 600 میلی گرم در لیتر) می تواند بعضی از اثرات منفی ناشی از تنش شوری را در توت فرنگی رقم سابرینا تعدیل نماید.