تجزیه و تحلیل ترکیب های به دست آمده از پیرولیز انواع چوب و بررسی اثرهای زیست محیطی آن ها

پیرولیز عبارت است از یک روش ساده برای تبدیل زیست توده های لیگنوسلولزی خام به سوخت های هیدروکربنی است. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر نوع چوب بر ترکیب فراورده های با توجه به انتشار گازهای گلخانه ای است. به این منظور، پنج نمونه چوبی از گونه های گوناگون انتخاب شده و در دمای C° 500 پیرولیز شدند. یک واحد آزمایشگاهی بارگیری شده با 6 گرم نمونه چوبی برای این آزمایش مورد استفاده قرار گرفت. نتیجه های به دست آمده نشان می دهد که میزان تولید و ترکیب فراورده ها تشکیل یافته در پیرولیز گونه های گوناگون چوب متفاوت است. نمونه چوبی کاج بیش ترین میزان تولید فراورده ی گازی را دارد (34 درصد وزنی)، در حالی که میزان تولید فراورده های گازی در پیرولیز نمونه چوبی عرعر، کم ترین میزان را داشته است (18 درصد وزنی). افزون بر این، میزان تولید تار برای نمونه کاج نسبت به سایر نمونه ها بیش ترین مقدار است (23 درصد وزنی). با این حال، نمونه چوبی صنوبر کم ترین میزان تار را دارد (16 درصد وزنی). افزون بر این موردها، پیرولیز نمونه کاج، منجر به تولید کم ترین میزان چار می شود (20 درصد وزنی)، در حالی که استفاده از صنوبر به عنوان خوراک باعث بیش ترین میزان تولید چار در فرآیند می شود. آنالیز گازهای تولیدی نشان می دهد که بالاترین مقدار تولید   مربوط به پیرولیز نمونه کاج است. از این رو، تولید سوخت با استفاده از پیرولیز چوب به ویژه استفاده از نمونه کاج به عنوان خوراک  می تواند به طور چشمگیری بر انتشار گازهای گلخانه ای و سرانجام گرمایش جهانی تاثیرگذار باشد. تجزیه و تحلیل تار نشان داد که ساختارهای بزرگ حلقه ای آروماتیکی تولید شده از الیگومرهای مشتق شده از لیگنین در نمونه چوبی کاج در مقایسه با سایر نمونه ها، بیش تر است. بررسی های بیش تر نتیجه ها نشان می دهد که در نمونه کاج بیش ترین میزان تبدیل سلولز و همی سلولز به ترکیب های شکرها است.