خاستگاه کرامات اولیا در هستی شناسی عرفانی

یکی از موضوع های اصلی در تمام تذکره ها و مناقب نامه های صوفیه، کرامات است. کرامات، پدیده ه ایی ذاتا ناشناخته یا کمتر شناخته شده اند که از علل خفیه غیبی و فراطبیعی برخوردارند که بشر هر اندازه در علوم و فنون پیشرفت کند، نمی تواند به کشف تامه آن علل نایل گردد. هرچند این پدیده های ناشناخته تنها در تصوف مطرح نیستنده اما از مهم ترین دستاویزهای قشری گرایان برای انکار صوفیان بوده اند. غفلت از بازشناسی مبانی عرفانی کرامات، بسیاری را به سمت انکار این واقعیات سوق داده است. این حقیقت گرچه باعث ناشناخته ماندن و غیرقابل تعریف بودن کرامات است، اما می توان با تکیه بر مبانی نظری عارفان، با واقعیت عرفانی کرامات آشنا شد. عرفا عامه مخاطبان خود را به پذیرش متعبدانه کرامات فرامی خوانده اند اما مبانی خود را نیز در اثبات کرامات بیان داشته اند. موطن و خاستگاه اصلی کرامات در منظومه فکری عرفا، بحث گسترده ای است ولی می توان به طور خلاصه، دو جایگاه اصلی برای آن ترسیم نمود: در عوالم و در اسماء. در این پژوهش به طور مشخص تلاش شده است این دو خاستگاه هستی شنانه کرامات، معرفی، بررسی و تحلیل شود.