محدودیت های یادگیری مشارکتی در کلاس های درس دانشگاه: مطالعه کیفی در ایران و استرالیا

اگرچه شناسایی محدودیت های یادگیری مشارکتی می تواند نقش مهمی در بهبود کیفیت اجرای آن داشته باشد، مطالعات اندکی در این خصوص در بین فرهنگ های مختلف انجام شده است. مطالعه حاضر گامی کوچک برای رفع این شکاف پژوهشی است. ده کلاس در رشته علوم تربیتی در دانشگاه تهران و دانشگاه کویینزلند استرالیا مورد مشاهده قرار گرفت. این کلاسها به شیوه هدفمند انتخاب شدند. هم چنین از روش تحلیل موضوعی برای تحلیل داده ها استفاده شد. یافته های تحقیق شباهتهایی را در هر دو کشور آشکار ساخت ، مواردی همچون عدم آشنایی دانشجویان و اعضای هییت علمی با یادگیری مشارکتی، محدودیت زمانی، نمره گذاری، فرهنگ رقابتی و عادتهای قبلی دانشجویان. یافته ها نشان داد برخی محدودیت ها مختص ایران است، برای مثال محدودیت های جنسیتی، انگیزه پایین دانشجویان ، فرصت نابرابر ، طرح بحثهای غیر مرتبط در گروه ها، سو ء استفاده از آزادی کلاس، بی نظمی و سر و صدا، انعطاف ناپذیری برنامه درسی، صندلی های غیرمتحرک، فضای آموزشی ناکافی و ناآشنایی مدیران دانشگاه با یادگیری مشارکتی. پژوهشگران سه محدودیت عمده در استرالیا را نیز شناسایی کردند: تفاوت فرهنگی دانشجویان بین المللی ، مشکل زبان برای دانشجویان غیراسترالیایی و تاکید زیاد اعضای هییت علمی بر محتوا. ما فکر می کنیم محدودیت ها در هر دو کشور بر کیفیت اجرای یادگیری مشارکتی اثرگذار است. این یافته می تواند چشم انداز جدیدی را برای تحقیقات آینده شناسایی کند. یافته های این مطالعه در پیشرفت حرفه ای اعضا هییت علمی تاثیر دارد و می تواند آنها را ترغیب کند تا از طریق آشنایی با یادگیری مشارکتی محدودیت ها را به فرصتی برای اجرای بهتر این رویکرد مبدل سازند.