تاثیر یونیکونازول، قارچ میکوریز و باکتری سودوموناس بر فعالیت برخی آنزیم های آنتی اکسیدانی و اسمولیت های سازگار گندم در شرایط شوری خاک

به منظور بررسی تاثیر یونیکونازول و کودهای زیستی بر فعالیت برخی آنزیم های آنتی اکسیدانی و اسمولیت های سازگار گندم رقم زاگرس در شرایط شوری خاک، آزمایش فاکتوریلی در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در گلخانه پژوهشی دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه محقق اردبیلی در سال 1397 اجرا شد. فاکتورها شامل شوری خاک در چهار سطح (عدم اعمال شوری به عنوان شاهد و اعمال شوری های 40، 80 و 120 میلی مولار در خاک) با نمک کلرید سدیم و کاربرد یونیکونازول، قارچ میکوریز Glomus intraradicese و باکتری سودوموناس Psedumonas putida strain 186 در هفت سطح بود. مقایسه میانگین ها نشان داد کاربرد توام میکوریز با یونیکونازول و سودوموناس در شرایط شوری 120 میلی مولار، موجب افزایش محتوای پرولین، قند محلول و فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانت مانند پراکسیداز، کاتالاز و پلی فنل اکسیداز (به ترتیب 98/93، 33/47، 88/63، 67/75 و 35/69 درصد) نسبت به عدم کاربرد کودهای زیستی در عدم اعمال شوری شد. هم چنین کاربرد توام میکوریز با یونیکونازول و سودوموناس تحت شرایط عدم اعمال شوری، موجب افزایش محتوای پروتئین برگ، ارتفاع بوته و عملکرد دانه (به ترتیب 36/72، 85/41 و 84/108 درصدی) و کاهش نشت الکترولیت (02/39 درصدی) نسبت به شرایط کاربرد کودهای زیستی در بالاترین سطح از شوری خاک شد. به نظر می رسد کاربرد کودهای زیستی و یونیکونازول می تواند عملکرد دانه ی گندم را واسطه ی بهبود صفات بیوشیمیایی و فیزیولوژیک تحت شرایط شوری خاک افزایش دهد.