تحلیل مدل های معمول پیش بینی مدول دینامیکی مخلوط های آسفالتی

مدول دینامیکی یکی از مهم ترین پارامترهای تعیین خصوصیات ویسکوالاستیک مخلوط های آسفالتی بوده و به عنوان ورودی کلیدی در روش طراحی مکانیستیک-تجربی روسازی (MEPDG) مورد استفاده قرار می گیرد. این مدول تابعی از دما و فرکانس بارگذاری بوده و نسبت به اجزای تشکیل دهنده مخلوط آسفالتی از جمله سنگدانه ها، درصد قیر و فضای خالی حساس می باشد. از این رو روش اندازه گیری و تعیین مقدار آن اهمیت ویژه ای در طراحی و پیش بینی عملکرد روسازی آسفالتی دارد. روش های مختلفی همچون اندازه گیری مستقیم در آزمایشگاه، روش های تجربی و رگرسیونی با توسعه مدل های پیش بینی مدول دینامیکی، استفاده از روش های محاسبات نرم (نظیر شبکه های عصبی)، روش های تحلیلی و عددی به منظور مدل سازی مدول دینامیکی و نیز روش های تعیین درجای مدول دینامیکی با استفاده از آزمایش های غیرمخرب برای تعیین مدول دینامیکی وجود دارد. در این مقاله تحلیلی جامع در خصوص مدل های پیش بینی مدول دینامیکی معمول مخلوط های آسفالتی شامل مدل ویتزاک، ویتزاک اصلاح شده، هیرش، الخطیب، مدل های رگرسیونی جدید و نیز شبکه های عصبی مصنوعی صورت گرفته و با ارایه سوابق پژوهشی به بررسی و ارزیابی عملکرد آنها از لحاظ دقت و قدرت پیش بینی، تحلیل حساسیت نسبت به پارامترهای ورودی، بررسی اثر نوع مخلوط و مقایسه برتری آنها نسبت به یکدیگر پرداخته شده است. همچنین سایر مدل های توسعه یافته با پرداخت و کالیبراسیون مدل های اصلی برای استفاده در شرایط محلی متفاوت نیز در انتها مورد بررسی قرار گرفته است. این بررسی نشان می دهد مدل های پیش بینی توسعه یافته روش های ساده ای بوده و قابلیت کاربرد در تعیین مدول دینامیکی مخلوط های آسفالتی را با اعمال تصحیحاتی برای مخلوط ها و شرایط محلی متفاوت دارند.