کنترل میزان تزریق ویروس آنکولیتیک با در نظر گرفتن تاخیر زمانی

ویروس درمانی آنکولیتیک یک استراتژی نوید دهنده جدید علیه سرطان است. ویروس های آنکولیتیک می توانند در سلول های سرطانی و نه در سلول های طبیعی تکثیر شوند، که منجر به لیز توده تومور می شود. به علاوه، ویروس های آنکویتیک می توانند سیستم ایمنی را تحریک کنند. از آنجا که ویروس درمانی سرطان یک سرایت ویروسی را اعمال می کند، دینامیک پیچیده آن باید با استفاده از یک مدل ریاضی برای شناسایی سازنده ترین روش درمان، تحلیل شود. حین ویروس درمانی، یک تاخیر زمانی از زمانی که سرایت ویروسی اولیه در سلول تومور اتفاق افتاده تا زمانی که این سلول های آلوده به مرحله ای برسند که قادر به آلوده کردن سایر سلول های تومور باشند، وجود دارد. دانستن تاثیر این تاخیر بر ویروس درمانی سرطان مهم است. بدین منظور یک مدل ریاضی برای شناخت این تاخیر معرفی شده است. برای تحلیل اثرات تاخیر در ویروس درمانی، مدل با افزودن دو کنترل ویروس درمانی و ایمن درمانی بازسازی شد. در نهایت، با استفاده از شبیه سازی عددی، برای نخستین بار طراحی و استفاده از یک کنترل کننده PDC فازی انجام شد. نتایج عددی نشان داد با اعمال کنترل مناسب، با گذشت زمان، کاهش جمعیت سلول های توموری به زیر 10 درصد رخ می دهد. همچنین مشاهده می شود استفاده از معیار پایداری مستقل از تاخیر برای طراحی کنترل کننده PDC حساسیت پاسخ سیستم به افزایش تاخیر زمانی را تا حد قابل قبولی کاهش داده است. از آنجا که سیستم مورد مطالعه فقط در یکی از مراجع معرفی و تنها کنترل کننده بهینه بر آن اعمال شده است، مقایسه صورت گرفته، برتری و قدرت کنترل کننده PDC فازی طراحی شده را نشان می دهد.