ارزیابی تغییرات اقلیم ایستگاه تبریز در دوره آماری 2010-2100 با استفاده از ریز مقیاس نمایی داده های مدل LARS-WG

استفاده از مدلهای ریزمقیاس نمایی آماری در مطالعات برآورد نوسانات اقلیمی این امکان را فراهم ساخته است که بتوان داده های آب و هوایی را در مقیاس مکانی و زمانی مناسب تولید کرد. چنین قابلیتی کمک شایانی به مطالعه نوسانات اقلیمی در مقیاس محلی و منطقهای است. با استفاده از تولید کننده های وضع آب و هوا می توان خروجی مدلهای گردش عمومی جو را ریز مقیاس نمود. یکی از این مدلها لارس می باشد. در این تحقیق به بررسی عملکرد مدل لارس در مدلسازی داده های دمای ایستگاه هواشناسی تبریز تحت سناریوی A1 توسط الگوی آماری WG-LARS در دوره آماری 2011-2100 الگوسازی شدند. نتایج این مطالعه نشان داد که به طور کلی عملکرد مدل لارس در مدل سازی متغیرهای هواشناسی تحت بررسی مناسب است و می توان از آن جهت بازسازی داده های ایستگاه ها در دوره گذشته و یا تطویل این داده ها به دوره آینده بهره جست. نتایج به دست آمده در دو دسته مورد بررسی قرار گرفت. ابتدا وضعیت و روند تغییرات اقلیم در طی دوره آماری 1987-2007 به 4 دوره تقسیم شد و هر دوره به تفکیک مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان از افزایش دما در طی دوره های دوم تا سوم نسبت به میانگین دوره را داشت. در دسته دوم به پیش بینی دماهای میانگین حداقل و حداکثر در طی سه دوره 2011-2040 ،2041-2070 و 2070-2100 پرداخته شد. نتایج نشان از افزایش شدت و مدت دماها در مقابل میانگین دمای دوره 1987-2007 را دارند. به طوری که در میانگین حداکثرها نشانی از دماهای زیر صفر درجه دیده نمی شود و گسترش پهنه های بالاتر از صفر درجه و نبود شرایط یخبندان را پیش بینی کرده اند.