تاثیر روش های مختلف عمل آوری شیمیایی و بیولوژیکی بر ترکیب شیمیایی، فراسنجه های تولید گاز و قابلیت هضم کاه گندم در شرایط برون تنی

زمینه مطالعاتی: 

کاه ها از جمله محصولات فرعی کشاورزی که در دسته مواد خوراکی غیرمعمول قرار دارند. از جمله محدودیت ها در تغذیه آنها، قابلیت هضم پایین آنها، به دلیل وجود پیوند بین کربوهیدرات های ساختمانی و لیگنین و همچنین وجود گروه استیل در همی سلولز می باشد. لذا می توان ارزش غذایی آنها را با انجام عمل آوری های مناسبی بهبود بخشید.

مطالعه ای به منظور بررسی تاثیر روش های مختلف عمل آوری شیمیایی و بیولوژیکی بر ترکیب شیمیایی، فراسنجه های تولید گاز و قابلیت هضم برون تنی کاه گندم در قالب طرح کاملا تصادفی با هشت تیمار انجام شد. پس از عمل آوری، ترکیب شیمیایی نمونه ها با استفاده از روش های استاندارد تعیین شد.

در این مطالعه، علاوه بر اندازه گیری ترکیبات شیمیایی، از آزمون تولید گاز برای برآورد فراسنجه های تولید گاز استفاده شد. قابلیت هضم برون تنی نمونه ها با استفاده از روش کشت بسته انجام شد. نتایج : بین تیمارهای عمل آوری شده از نظر ترکیب شیمیایی (ماده خشک، خاکستر، ماده آلی و پروتئین خام) اختلاف معنی داری وجود داشت (05/0>P). از این نظر، بالاترین مقدار ماده خشک مربوط به تیمار شاهد و پایین ترین مقدار مربوط به تیمارهای عمل آوری شده با قارچ بود. در بین تیمارهای عمل آوری شده شیمیایی، تیمارهای عمل آوری شده با سود و پراکسید هیدروژن بالاترین و تیمارهای عمل آوری شده با اوره پایین ترین مقدار خاکستر را داشتند. در بین تیمارهای عمل آوری شده با دو گونه قارچ از نظر ترکیب شیمیایی اختلاف معنی داری وجود نداشت (05/0>p). روش های مختلف عمل آوری تاثیر معنی داری بر پتانسیل و نرخ تولید گاز داشتند (05/0>P). تیمارهای عمل آوری شده با هیدروکسید سدیم و پراکسید هیدروژن بالاترین و تیمار عمل آوری شده با قارچ تریکودرما (21 روز) پایین ترین پتانسیل تولید گاز را داشتند. عمل آوری با هیدروکسید سدیم و پراکسید هیدروژن به طور معنی داری قابلیت هضم ماده خشک و قابلیت هضم ماده آلی را افزایش دادند (05/0>P).

نتیجه گیری کلی:

 به طورکلی، نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که عمل آوری با هیدروکسید سدیم و پراکسید هیدروژن تاثیر بیشتری در بهبود ارزش تغذیه ای کاه گندم داشتند.