واکاوی معنای «ایطاء الفرش» در روایات نبوی (ص)

از مهمترین تلاش ها در آستان روایات- که مورد تاکید معصومان (ع) بوده است- کوشش برای فهم معنای صحیح آن ها است. این مهم زمانی اهمیت دو چندانی خواهد داشت که معنای روایتی دشوار باشد یا به بد فهمی دچار گردد. نمونه این نوع روایات، یکی از فقرات سخنان پیامبر (ص): «ان لا یوطین فرشکم» می باشد که در خطبه حجه الوداع ایراد گردیده است. عزیزه حبری از فعالان نظریه فمینیسم اسلامی- قرآنی، فقره مذکور را در معنای زنا تبیین کرده است و ضرب زن در آیه 34 سوره نساء را صرفا زمانی جایز دانسته که زن به زنا دچار شود. از این رو پژوهش حاضر با روش توصیفی- تحلیلی در پی پاسخ به این سوال برآمده که تحلیل معنای «ایطاء الفرش» در «ان لا یوطین فرشکم» در روایات نبوی (ص) چگونه است؟ یافته های تحقیق حکایت از آن دارد که سخن پیامبر (ص) ناظر بر رفتاری معروف در میان عرب است، طبق این عادت، زنان با مردان بیگانه سخن می گفتند و آن را ناروا نمی دانستند. چون آیه حجاب فرود آمد، زنان در پرده حجاب قرار گرفتند و مردان از گفتگو و مجالست با زنان نهی شدند. البته نهی از سخن گفتن زن و مرد بیگانه به شکل گفتگوها و تعاملات رایج و عادی در جامعه آن روز نبوده است بلکه احتمالا سخن گفتنی همراه با طرح دوستی و آلوده شدن به گناه بوده است.