اثربخشی درمان راه حل محور بومی بر خودکارآمدی و نظم جویی هیجانی مادران دارای فرزند کم توان ذهنی

تحقیقات نشان داده است که از جمله متغیرهایی که مادر کودک ناتوان ذهنی می تواند با آن درگیر باشد، مدیریت و تنظیم هیجان است؛ بنابراین هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان راه حل محور بومی بر خودکارآمدی و نظمجویی هیجانی مادران دارای فرزند کم توان بود.

روش تحقیق نیمه آزمایشی و طرح تحقیق پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل نابرابر استفاده شد،. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه مادران دارای فرزند کم توان ذهنی مراجعه کننده به واحد توانبخشی بهزیستی شهر اراک در سه ماه اول سال 1398 بود. نمونه تحقیق شامل 40  نفر (20 گروه کنترل و 20 نفر آزمایش) بودند که به صورت نمونه گیری دردسترس و داوطلبانه انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسش نامه تنظیم هیجان گارنفسکی و خودکارآمدی شرر استفاده شد. پس از اجرای پیش آزمون، مداخله (راه حل محوری دی شازر) به گروه آزمایش ارایه گردید. پس از پایان برنامه مداخله ای، از هر دو گروه پس آزمون گرفته شد. برای تحلیل داده ها از روش تحلیل کواریانس  استفاده شد.

یافته ها: 

 نتایج نشان داد که مداخله راه حل محور بر خودکارآمدی و نظمجویی هیجانی مادران دارای فرزند کم توان ذهنی شهر اراک اثربخش بوده است (05/0>p).

نتیجه گیری: 

به نظر می رسد که درمان راه حل محور بومی بر خودکارآمدی و نظمجویی هیجانی مادران دارای فرزند کم توان ذهنی اثر گذار است؛ ینابراین جهت بالا بردن اعتبار بیرونی تحقیق در جوامع دیگر و با تعداد نمونه بیشتر مورد بررسی قرار گیرد.