توانمندسازی کشاورزان به منظور گذار از کشاورزی سنتی به کشاورزی بازارمحور

کشاورزی سنتی نه تنها پاسخگوی نیازهای معیشتی بهره برداران نیست بلکه با افزایش روزافزون جمعیت و تقاضای فزاینده تولیدات غذایی، دیگر جوابگوی این شرایط نمی باشد. به همین دلیل برنامه ریزی برای توسعه کشاورزی و امنیت غذایی ضرورت می یابد. یکی از راهبردهای اصلی در این زمینه، توسعه کشاورزی از طریق گذار از کشاورزی سنتی به کشاورزی بازارمحور است. بر همین اساس، هدف اصلی این مقاله بررسی راه کارهای توانمندسازی کشاورزان به منظور تغییر رویکرد کشاورزی سنتی به کشاورزی بازارمحور است. تحقیق حاضر از نوع مطالعات مروری و به روش مطالعه اسنادی و کتابخانه ای می باشد. این نوشتار ضمن پرداختن به مشکلات کشاورزی سنتی(معیشتی) و تعریف کشاورزی بازارمحور، نقش توانمندسازی کشاورزان در جهت حرکت به سمت کشاورزی بازارمحور را مورد بررسی قرار داده و راهکارهای لازم را نیز تبیین نموده است. مرور ادبیات نشان می دهد، توانمندسازی نیروی انسانی، ارتقاء کیفیت محصولات و ایجاد نهادهای تخصصی کسب و کار در بخش کشاورزی از جمله مهمترین پیش نیازهای تحقق توسعه کشاورزی و راهبرد کشاورزی بازارمحور است. به علاوه، توانمندسازی کشاورزان و ارتقای دانش و کسب مهارت های لازم توسط آنها، به کاهش فقر و محرومیت روستایی، کارآفرینی و رفاه روستاییان و تحقق عدالت اجتماعی و توسعه اقتصادی و کشاورزی کمک می کند. بنابراین، پیشنهاد می گردد با ایجاد فرصت های آموزشی موردنیاز، ظرفیت و توانمندی بهره برداران برای استفاده از فرصت های اقتصادی ارتقاء یابد. به علاوه، با مشارکت کشاورزان و متشکل شدن آنها در قالب تشکل‎های کشاورزی، نه تنها زمینه اشتغال زایی و افزایش درآمد کشاورزان فراهم می گردد، بلکه از این طریق زمینه توسعه کشاورزی بازارمحور ایجاد خواهد شد.