عمران و آبادی عهد عضدی؛ سیاست تمدنی بقای حکومت

نگاهی کوتاه به ادوار تمدن اسلامی، نشان از تاثیر حاکمیت دولت‌هایی است که هر یک به زعم خود، مدعی اعتلا و توسعه تمدنی بوده‌اند. مستندات تاریخی بغداد قرن چهار و علاوه بر آن، تحلیل‌هایی که از جانب مورخان، تمدن‌پژوهان و فیلسوفان تاریخ و دیگران به دست آمده، حاکی از رشد و گسترش تمدن در مقایسه با دیگر دوره‌هاست. این پژوهش با در نظر گرفتن پیش فرض مستشرقان مبنی بر ارتقای بی‏نظیر حوزه‏های گوناگون عمرانی عهد عضدالدوله دیلمی مانند ساخت اماکن درمانی و فرهنگی؛ شهرسازی و احیای ویرانی ها؛ توجه به مرمت مشاهد مقدسه و در نهایت امنیت در این عصر؛ سعی دارد تا با استفاده از منابع و متون اصیل و تحلیل‏های جانبی، به کشف انگیزه‌های عمرانی این حاکمیت بپردازد. از ثمرات چنین مطالعاتی، استخراج رابطه تنگاتنگ رفتار تمدنی با بقا و دوام حکومت هاست.