بررسی آزمایشگاهی اثرات دمای هوای سرمایشی ورودی در سیستم توزیع هوای زیر سطحی بر احساس حرارتی موضعی ساکنان

در سالهای اخیر، استفاده از سیستم های توزیع هوای زیر سطحی برای تهویه فضاهای اداری گسترش یافته است. در این تحقیق، تاثیر دمای هوای ورودی از دریچه ها بر عملکرد سرمایشی سیستم توزیع هوای زیر سطحی و همچنین احساس حرارتی موضعی افراد به صورت آزمایشگاهی موردبررسی قرار گرفته است. در این آزمایش،دمای هوا ورودی از دریچه در سه حالت 12، 16 و 20 درجه سلسیوس و سرعت هوای ورودی ثابت تنظیم شده است. ضمن این که شرایط اتاق به نحوی تنظیم شد که دمای متوسط اتاق روی 5/0±24 درجه سلسیوس و رطوبت نسبی 2±25% در همه حالات ثابت باشد. طی فرآیند آزمایش، 8 نفر داوطلب مرد سالم با پوشش و نرخ متابولیک مربوط به شرایط اداری متداول، به مدت 30 دقیقه در اتاقی دارای سیستم توزیع هوای زیر سطحی قرار گرفتند و شرایط احساس حرارتی و رضایت مندی ایشان مطابق با استانداردهای آسایش حرارتی در طول زمان استخراج گردید. براساس نتایج به دست آمده، باتغییر دمای دریچه ورودی، احساس حرارتی بخش های سر و قفسه سینه تغییر چشمگیری نمی کند؛ اما با کاهش دما، احساس حرارتی و رضایت مندی بخشهای دست و پا کاهش می یابد.همچنین، نتایج حاکی از آن است که احساس حرارتی و رضایت مندی کل بدن افراد،به طور چشمگیری به شرایط حرارتی بحرانی ترین عضو بدن وابستگی دارد. ضمن این که نتایج نشان می دهد با ثابت بودن جریان هوا در طول آزمایش، افراد با گذشت زمان وزش را بیشتر احساس می کنند؛ به طوری که پس از 30 دقیقه قرارگیری در معرض سیستم توزیع هوای زیرسطحی، حدود 75 درصد افراد دچار نارضایتی ناشی از پدیده کوران می شوند.