بررسی تجربی عملکرد یک سیستم توان یکپارچه استک پیل سوختی پلیمری انتها بسته هیدروژن-اکسیژن با سطح فعال بزرگ و سیستم رطوبت زن داخلی
پیل های سوختی پلیمری با آند و کاتد انتها بسته می توانند با سیستمی نسبتا ساده درصد مصرف سوخت های اکسیژن و هیدروژن را افزایش دهند. با این وجود تجمع آب در بخش انتهایی کانال های آند و کاتد موجب قحطی سوخت موضعی و در نتیجه کاهش عملکرد پیل سوختی می شود. در این مقاله برای اولین بار یک طرح جدید برای سری پیل سوختی ارایه شده است که بدون استفاده از دستگاه های گردش مجدد هیدروژن و اکسیژن مانند پمپ هیدروژن و اجکتور که نیازمند صرف توان اضافی هستند، می تواند درصد مصرف سوخت گازهای واکنشگر افزایش دهد. ایده اصلی طرح ارایه شده تقسیم سری به دو مرحله مجزا است؛ به این ترتیب که گاز خروجی از مرحله اول بعد از ورود به جداساز به مرحله بعدی وارد می شود. گازهای واکنشگر قبل از ورود به سلول ها از یک رطوبت زن که به صورت یکپارچه با سری می باشد، عبور کرده و رطوبت مورد نیاز برای عملکرد مناسب را کسب می کنند. در طرح ارایه شده اگرچه پیل سوختی در حالت انتها بسته کار می کند اما با توجه به مرحله ای بودن سری، بیشتر سلول ها در حالت استوکیومتری بزرگتر از 1 کار می کنند و با این طراحی نیاز به تخلیه کمتری برای دفع آب تجمع یافته است. به عبارتی دیگر با این طراحی، کارایی طرح انتها بسته معادل طرح انتها باز خواهد شد. تمامی آزمون های عملکردی در یک سیستم قدرت یکپارچه با سری پیل سوختی انجام شده است.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.