بررسی رفتارهای نا ایمن در بین رانندگان اتوبوسهای بین شهری همدان

یکی از مهمترین حوادث، تصادفات جاده ای می باشد که باعث مرگ و میر و جراحات تعداد زیادی از افراد و همچنین خسارات اقتصادی کلان می شود. مشخص شده است رفتارهای ناایمن مهمترین علت حوادث می باشد. از این نظر رانندگی اتوبوسهای بین شهری از مشاغل بحرانی محسوب می شود.
در این مطالعه توصیفی مقطعی رفتارهای ناایمن راننندگان اتوبوس از شهر همدان حرکت می کردند، در سال 1380 با استفاده از روش نمونه برداری از رفتارهای ایمنی، مشاهده و مصاحبه مورد بررسی قرار گرفته است. پس از تعریف انواع رفتارهای ناایمن، برای تعیین میزان و انواع رفتارهای یاد شده با انجام مطالعه پایلوت و با درنظر گرفتن حداکثر خطای نمونه گیری معادل 5 درصد و حدود اطمینان 95 درصد حجم نمونه مورد نیاز برابر 1069 مشاهده تعیین گردید. متغیرها مرتبط با رانندگان مورد مطالعه با استفاده از یک پرسشنامه جمع آوری گردید.
مشاهدات انجام شده نشان داد که 42.4 درصد رفتارها در طول رانندگی از نوع ناایمن می باشد. از میان رفتارهای ناایمن، بیشترین آنها صحبت کردن رانندگان با نسبت 22.7 درصد بود. همچنین مشخص شد که میزان رفتارهای ناایمن در روز بالاتر از شب بود (p<0.001). رابطه بین رفتارهای ناایمن رانندگان با نوع اتوبوس، سابقه کار و سابقه تصادف قبلی معنی دار بود (p<0.005).
نتایج مطالعه نشان داد که مقدار قابل توجه ای از رفتار رانندگان مورد مطالعه از نوع ناایمن است. برای کاهش میزان رفتارهای ناایمن و حوادث جاده ای در بین رانندگان اتوبوس های بین شهری، برگزاری دوره های آموزشی براساس اصول ایمنی مبتنی بر رفتار به طور دوره ای برای کلیه رانندگان پیشنهاد می شود. همچنین نظارت دقیق بر اجرای مقررات راهنمائی و رانندگی امری اساسی است.