بررسی میزان کاهش سرعت باد و رسوبات بادی توسط بادشکن گز چندردیفه در سه رخداد طوفان گرد و غبار در سیستان

وقوع طوفان های گرد و غبار از پیامدهای بیابان زایی در منطقه سیستان است و استفاده از گیاهان بومی منطقه در غالب بادشکن می تواند موثرترین راهکار برای کاهش وقوع این پدیده باشد. در این تحقیق، میزان کاهش سرعت باد و رسوبات بادی توسط یک بادشکن 14 ردیفه از درختان گز در منطقه نیاتک زابل بررسی شد. سرعت باد و رسوبات بادی در بالادست بادشکن در 100- = x متری، داخل بادشکن در 256 = x متری و پایین دست بادشکن در 448 = x متری با نصب بادسنج هایی در ارتفاعات 20، 80، 360، 450، 570 و 700 سانتی متری و رسوب گیرهایی در ارتفاعات 20، 35، 80، 140، 300، 550 و 700 سانتی متری طی سه رخداد طوفان گرد و غبار و سه سرعت باد 14، 16 و 19 متر بر ثانیه اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که سرعت باد و رسوبات بادی در داخل بادشکن در تمام ارتفاعات کاهش قابل ملاحظه ای نشان می دهد. در بالادست و پایین دست بادشکن انحراف معیار رسوبات در ارتفاعات مورد بررسی از هم فاصله داشته ولی داخل بادشکن به هم نزدیک شده است. کاهش بیش از 30% سرعت باد و بیش از 50% رسوبات بادی در ارتفاعات مورد بررسی توسط بادشکن نشان می دهد که بادشکن از کارایی مناسبی در کنترل فرسایش بادی برخوردار است.