به کارگیری ارزیابی چرخه حیات (LCA) در بررسی اثرات محیط زیستی سامانه نمک زدایی کنگان

محدودیت منابع آب شیرین، به عنوان مهم ترین چالش فراروی مدیریت منابع آب کشور، نمک زدایی آب دریا را به عنوان یکی از گزینه های مناسب در به کارگیری منابع آب نامتعارف در برخی مناطق کشور مطرح کرده است. با توجه به عدم درک جامع از اثرات محیط زیستی سامانه های نمک زدایی، پژوهش حاضر با هدف بررسی اثرات محیط زیستی احتمالی سامانه نمک زدایی کنگان انجام شد. در این پژوهش، روش ارزیابی چرخه حیات استفاده شد. به نحوی که پس از تهیه لیست کاملی از موجودی مواد و انرژی در تمامی مراحل تولید آب شیرین در سامانه نمک زدایی کنگان، با بهره گیری از روش ارزیابی Impact 2002+ نسخه (15/2) و نرم افزار SimaPro 9 اثرات محیط زیستی تمامی مراحل فرایند نمک زدایی آب دریا بر طبقات اثر پتانسیل گرمایش جهانی، کاهش انرژی های تجدیدناپذیر، تخریب لایه ازن، سمیت در اکوسیستم های آبی و خشکی و اثرات سرطان زایی بررسی شد. بر اساس نتایج به دست آمده، بیشترین اثر محیط زیستی مربوط به تغییرات اقلیمی و کاهش منابع اولیه است. به طوری که به ازای تولید 1 مترمکعب آب شیرین معادل 224/3 کیلوگرم دی اکسید کربن تولید می شود و 035/55 مگاژول کاهش در منابع اولیه ایجاد می شود. همچنین تامین انرژی الکتریکی از بین مراحل چرخه نمک زدایی آب دریا بیشترین سهم را در ایجاد همه طبقات اثر به جز تخریب لایه ازن و یوتریفیکاسیون نشان داده است. با توجه به سهم حداکثری انرژی در اثرات محیط زیستی فرایند نمک زدایی آب دریا، به کارگیری منابع انرژی تجدیدپذیر می تواند نقش به سزایی در کاهش اثرات زیست محیطی این سامانه ها داشته باشد.