مدل یابی سبک های مقابله با تعارض زناشویی بر اساس تحلیل روند تغییرات چرخه زندگی در زوجین متقاضی طلاق

زمینه و هدف:

 برای پیشگیری از وقوع طلاق و کاهش آن در جامعه، با آگاهی از تعارضات زناشویی که برای خانواده به وجود میآید، می توان به فکر راه حلی برای جلوگیری از بروز تعارضات زناشویی شد. پژوهش حاضر به مدل یابی سبک های مقابله با تعارض زناشویی بر اساس تحلیل روند تغییرات چرخه زندگی در زوجین متقاضی طلاق می پردازد.

روش:

این پژوهش به صورت علی-مقایسه ای براساس تحلیل واریانس یکراهه، رگرسیون منحنی درجه دوم و جامعه آماری زوجین متقاضی طلاق مراجعه کننده به دادگاه خانواده در 6 ماه اول سال 1397 در استان آذربایجان شرقی انجام گرفته است. با روش نمونه گیری هدفمند، 200 زوجین دارای ملاک های ورود به پژوهش به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. ابزار پژوهش مراحل هفت گانه چرخه زندگی خانواده و پرسشنامه سبک مقابله با تعارض زناشویی، پرسشنامه رحیم(ROCI-II) می باشد. داده ها از روش تحلیل واریانس یکراهه و رگرسیون منحنی درجه دوم با نرم افزار Spss تحلیل شدند.

یافته ها و نتایج:

یافته های تحلیل روند حاکی از آن است که تغییرات سبک مقابله با تعارض زناشویی در مراحل گوناگون چرخه زندگی زوجین متقاضی طلاق معنادار است. بیشترین میزان سبک مقابله با تعارض زناشویی در مراحل عقد و بدون فرزند می باشد. همچنین سبک مقابله با تعارض زناشویی زوجین با ورود اولین فرزند کاهش می یابد و دارای کمترین مقدار در دوره نوجوانی فرزند است و در مرحله آشیانه خالی دوباره افزایش می یابد(p <0.01). نتایج پژوهش بیان می کند که سبک مقابله با تعارض زناشویی زوجین از مراحل چرخه زندگی خانوادگی تبعیت می کند. لذا پیشنهاد می شود زوج ها به آموزش مهارت های اجتماعی لازم به فرزند نوجوان توجه کنند و بعد از دوره نوجوانی فرزند، روابط خود را با اطرافیان دوباره بازسازی کنند.