مقایسه مهارت های حرکتی و پاسچر پسران نوجوان والیبالیست و بسکتبالیست نخبه

 ورزشکاران حرفه ای برای رسیدن به سطوح عملکردی عالی ورزشی نیازمند انجام تمرینات مستمر و تقویت عضلات ویژه ای از بدن هستند و مجبورند زمان زیادی را در آن رشته ورزشی به تمرین بپردازند؛ درنتیجه بسته به وضعیت غالب هر رشته ورزشی راستای بدنی و میزان ناهنجاری های ورزشکاران آن رشته تحت تاثیر قرار می گیرند.

تحقیق حاضر از نوع توصیفی و مقطعی است. جامعه آماری از نوجوانان 12 تا 14 سال پسر در مقاطع راهنمایی و دبیرستان است. همچنین نمونه آماری شامل سی نفر (سیزده والیبالیست و هفده بسکتبالیست) با میزان تمرین حداقل سه جلسه در هفته به صورت هدفمند است. برای ارزیابی قوس کف پا از روش (CSI) و برای تعیین زوایا و درجات به دست آمده کیفوز و لوردوز در عکس های رادیوگرافی از روش کوب استفاده شد. از آزمون تی مستقل و من ویتنی به منظور مقایسه متغیرهای مهارت حرکتی و پاسچر توسط نرم افزار SPSS در سطح معناداری 0/05 استفاده شد.

 نتایج آزمون تی مستقل به منظور مقایسه متغیرهای مهارت حرکتی در دو گروه والیبالیست و بسکتبالیست نشان می دهد که در آزمون سارجنت و 9×4 متر (0/000=P) اختلاف معناداری بین دو گروه وجود دارد (05/P≤0). نتایج در آزمون قدرت گرفتن (0/41=P) و دراز و نشست (0/75=P) متفاوت بود، به طوری که اختلاف معناداری بین دو گروه وجود نداشت (05/P≤0). نتایج آزمون من ویتنی به منظور مقایسه متغیرهای مرتبط با پاسچر نشان داد در هیچ کدام از پارامترهای واروس، والگوس، پرونیشن، سوپینیشن، لوردوز، کایفوز، کف پای گود و صاف اختلاف معناداری بین دو گروه وجود ندارد (05/P≤0).

نتایج تحقیق نشان داد که والیبالیست ها توان انفجاری چشمگیرتری نسبت به بسکتبالیست ها دارند، اما از لحاظ قدرت و استقامت عضلانی تفاوت چندانی بین این دو گروه وجود ندارد که احتمالا به دلیل ماهیت و ویژگی های خاص رشته های ورزشی آن ها است. بنابراین توجه بیشتر به برنامه های تمرینی ورزشکاران جهت بهبود مهارت های حرکتی و وضعیت بدنی آن ها ضروری به نظر می رسد. در این تحقیق رفتار و عادت های رایج آزمودنی ها در تعامل با محیط پیرامون و ویژگی های وراثتی بررسی نشده است، بنابراین در سبب شناسی ناهنجاری اسکلتی عضلانی به تحقیقات بیشتری نیاز است.