توسعه گردشگری مایس با تاکید بر سبک زندگی، رفاه اجتماعی و اقلیم سلامت (مطالعه موردی شهر سمنان)

مقاله حاضر با هدف ارایه مدلی جهت توسعه گردشگری مایس با تاکید بر کیفیت زندگی و رفاه اجتماعی و اقلیم سلامت مناطق کویر صورت پذیرفته است.

پژوهش حاضر از نوع کاربردی و از نظر داده کمی و از نظر اجرا پیمایشی است. جامعه آماری پژوهش به سه بخش قابل تفکیک است بخش اول ساکنین محلی شهر سمنان براساس سرشماری نفوس و مسکن مندرج در مرکز آمار ایران در سال 1395 به تعداد 125129 نفر که براساس فرمول کوکران تعداد 390 نفر به عنوان حجم نمونه آماری تعیین شدند. بخش دوم شامل گردشگرانی هستند که از تاریخ 15/12/1398 لغایت 15/3/1399 شهر سمنان را به عنوان مقصد گردشگری خود در نظر خواهند گرفت. بخش سوم شامل نخبگان دانشگاهی و مدیران و دست اندرکاران بخش گردشگری مشغول به کار در سطح استان به تعداد تقریبی 100 نفر است که با استفاده از فرمول کوکران تعداد 80 نفر به عنوان حجم نمونه آماری تعیین شده است. در این پژوهش از روش نمونه گیری تصادفی ساده استفاده شده است. در پژوهش حاضر جهت جمع آوری اطلاعات میدانی از پرسشنامه-های سلامت اجتماعی کییز (2004)؛ پرسشنامه رفاه اجتماعی؛ پرسشنامه رضایت گردشگران و پرسشنامه کیفیت رضایت و لذت از زندگی اندیکت و همکاران (Q-LES-Q-SF) استفاده شده است.

بر اساس یافته ها منافع اجتماعی– فرهنگی با رفاه اجتماعی– فرهنگی، کیفیت زندگی، سلامت اجتماعی– فرهنگی و توسعه گردشگری مایس دارای رابطه معناداری است. همچنین هزینه های اجتماعی– فرهنگی نیز با متغیرهای رفاه اجتماعی– فرهنگی، کیفیت زندگی، سلامت اجتماعی– فرهنگی و توسعه گردشگری مایس دارای رابطه معناداری می باشد.

نتایج نشان داد که تمامی روابط احتمالی در نظر گرفته شده در مدل پژوهش دارای رابطه معناداری با یکدیگر هستند.