مقایسه ی اثربخشی زوج درمانی شناختی-رفتاری و زوج درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کاهش دلزدگی زناشویی زوجین

کاهش ارتباط بین زوجین و بروز دلزدگی، با اثرات و عواقب بالقوه آسیب رسان و مخاطره‏آمیز برای زوجین و فرزندان همراه است. دو رویکرد زوج‎درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد و زوج‎درمانی شناختی-رفتاری از جمله رویکردهای ارزشمندی هستند که توسط پژوهش‎های فراوانی حمایت شده‎اند. بنابراین، این پژوهش با هدف مقایسه اثربخشی زوج‎درمانی شناختی-رفتاری و زوج‎درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کاهش دلزدگی زناشویی زوجین انجام شد.  

این مطالعه از نوع نیمه آزمایشی با پیش آزمون، پس آزمون و گروه گواه با پیگیری دو ماهه بود. جامعه آماری شامل تمامی زوجین مراجعه‏کننده به مرکز مشاوره و روان‏درمانی مهرسای شهر آشخانه طی سال 1398 بود که از بین آن‏ها با روش در دسترس، تعداد 60 نفر انتخاب و در سه گروه مساوی گمارش شدند. مداخلات درمانی برای هر یک از دو رویکرد زوج‏درمانی طی 12 جلسه (1 جلسه در هفته و هر جلسه 90 دقیقه) اعمال شد. اما گروه گواه مداخله درمانی دریافت نکردند. برای گردآوری داده ‏ها از پرسش‎نامه دلزدگی زناشویی پاینز استفاده شد. داده‏ها با روش‏های آمار توصیفی و تحلیل واریانس با اندازه‏گیری‎های مکرر تحلیل شد.

برحسب نتایج، دو رویکرد زوج‎درمانی تغییرات معنی داری در کاهش دلزدگی زناشویی و ابعاد آن در مراحل پس‏آزمون و پیگیری دو ماهه ایجاد کردند (05/0>p)، و بین اثربخشی این دو روش درمانی تفاوت معنی داری وجود نداشت (05/0<p).

در مجموع، یافته‏های تحقیق حاضر حمایتی تجربی برای هر دو رویکرد درمانی در جهت کاهش دلزدگی زناشویی زوجین فراهم می‏کند و آگاهی درمانگران حوزه خانواده و زناشویی از این رویکردها می‎تواند کمک کننده باشد.