بررسی مدل سلامت روان، خودشناسی انسجامی و صفات شخصیت با نقش میانجی گری خودشفقتی در دانش جویان دختر

این پژوهش با هدف بررسی مدل سلامت روان بر اساس خودشناسی انسجامی و صفات شخصیت با میانجی گری خودشفقتی در دانش جویان دانشگاه اصفهان در یک طرح پژوهش هم بستگی انجام شد. جامعه ی این پژوهش شامل دانش جویان دختر ساکن در خوابگاه دانشگاه اصفهان بود که 300 نفر از این دانش جویان به صورت داوطلبانه انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده در این مطالعه، پرسش نامه های خودشناسی انسجامی قربانی، خود شفقت نف، سلامت عمومی گلدبرگ و صفات شخصیتی کاستا و مک کری بودند. ارزیابی الگوی پیشنهادی با استفاده از روش الگویابی معادلات ساختاری و بوت استراپ مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که اثرات مستقیم خودشناسی انسجامی، صفات شخصیت و خودشفقتی بر سلامت روان معنی دار هستند. همچنین نتایج مسیرهای میانجی نشان داد که نقش واسطه ای خودشفقتی در رابطه خودشناسی انسجامی و صفات شخصیت بر سلامت روان معنی دارند. نتایج این بررسی نشان داد که تقویت خودشناسی و همچنین آموزش خودشفقتی، می تواند نقش موثری در سلامت روان و توانمند سازی دانش جویان داشته باشد.