بررسی علل افزایش خشونت خانگی علیه زنان در ایام قرنطینه خانگی شیوع همه گیری کرونا و ارایه راهکارهایی در جهت دستیابی به حقوق شهروندی زنان در ایام پسا کرونا) مورد مطالعه: زنان شهر ایلام)

این پژوهش با هدف بررسی و شناخت علل و عوامل موثر بر افزایش گرایش  خشونت علیه زنان در خانه به‌عنوان یکی از رفتارهای پرخطر در خاتواده‌ها  و به‌دنبال آن یکی از آسیب‌های اجتماعی تاثیرگذار در محیط زندگی برای زنان در خانواده‌ و جامعه در زمان قرنطینه خانگی در ایام شیوع ویروس منحوس کرونا در سال 1399در شهر ایلام صورت گرفته است. پژوهش حاضر از نوع تحقیقات کاربردی و پیمایشی می‌باشد که به روش توصیفی - تبیینی و با استفاده از روش‌های آماری تحلیل عاملی و رگرسیون لجستیک انجام گرفت. از پرسشنامه محقق‌ ساخته برای جمع‌آوری اطلاعات استفاده شد. در پایان مشخص شد که عواملی نظیر: بی حوصلگی و بهانه جویی مردان و در خانه ماندن آنان و عدم عادت به این مسیله، نداشتن مسافرت، تفریح‌ها و سرگرمی متنوع و جذاب در ایام تعطیلات  اجباری کرونا و بحث و جدل در این موارد، اعتیاد به مواد مخدر مردان و عدم دسترسی و تامین نشدن مواد مخدر در ایام قرنطینه خانگی، دیدن سریال‌ها و برنامه‌های شبکه‌های تلویزیونی ماهواره ای و فیلم‌ها و بازهای  خشونت آمیز مجازی، از دست دادن کار و افزایش بیکاری مردان مشاغل فصلی و آزاد، دغدغه ها، شرایط و وضعیت بد مالی و اقتصادی و دخالت‌های خانواده پدری طرفین در این مورد، اجاره نشین بودن محل زندگی و دغدعه و بحث در این زمینه، نداشتن صله رحم و دید و بازدید و شرکت نکردن در جشن‌ها و مراسم‌های شادی با اقوام و دوستان، چالش پر کردن مطلوب اوقات فراغت برای مردان، الزام به رعایت شدید و سختگیرانه پروتکل‌های بهداشتی در خانه، عدم انجام مطلوب و به موقع وظایف خانه داری زنان در ایام قرنطینه خانگی و ایجاد مشاجره در این مورد با مردان و همچنین عدم مالکیت قانونی منزل یعنی اجاره نشین بودن محل زندگی و دغدعه در این زمینه در افزایش گرایش به خشونت خانگی علیه زنان موثر بودند. همچنین مشخص شد که خشونت از نوع کلامی مردان نسبت به زنان، بیش از انواع خشونت‌های خانگی بوده و در مراتب بعد خشونت‌های جسمی، عاطفی- روانی و جنسی قرار دارند. همچنین  در خاتواده‌های با قشر ضعیف و متوسط اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی  و با تحصیلات پایین مردان نیز بیشتر خشونت خانگی علیه زنان  دیده شد. ولی متغیرهای میزان سن مردان، نداشتن وسیله نقلیه شخصی مردان و نوع روابط  با دیگر مردان همسایه در محله و تقلید از رفتارهای خشونت آمیز آنها و نوع و مسئله خرید کردن برای خانه در خانواده در ایام قرنطینه خانگی رابطه معنی داری با میزان خشونت خانگی در ایام قرنطینه خانگی در زمان کرونا علیه زنان نداشتند. همچنین مشخص شد از یک طرف، بیشتر زنان از قوانین و پیگیریهای حقوقی، مدنی، قضایی و شهروندی خود در زمینه قربانی شدن خشونت خانگی به قدر لازم و کافی مطلع نبودند و از طرف دیگر مردان هم از قوانین مربوط به مجازات‌های حقوقی، قانونی، قضایی و دادگاهی خشونت خانگی علیه زنان هم اطلاعات کاملی نداشتند. در پایان راهکارهایی به عنوان رعایت حقوق شهروندی زنان در خانه برای کاهش آسیب‌های خشونت خانگی علیه زنان در ایام پسا کرونا در زمینه حق آموزش و آگاهی، حق حیات، حق آزادی و ابراز عقیده، حق سکنی، حق سلامت، حق دستیابی به امنیت و حق دسترسی به دادخواهی و دادرسی عادلانه در مورد خشونت خانگی ارایه شده است.