عملکرد و وظایف دولت در قبال کولبران

این پژوهش از نوع مطالعات تحلیلی  - توصیفی بوده و با استفاده از منابع کتابخانه ای و اینترنتی با هدف تبیین عملکرد دولت در قبال پدیده کولبری و همچنین تشریح وظایف دولت در قبال شهروندان کولبر صورت پذیرفته است. کولبری شغل ده‌ها هزار نفر از ساکنان مناطق غرب کشور است. شغلی به غایت دشوار و غیر استاندارد. دلیل اصلی این پدیده نامیمون چیزی نیست جز بی کاری و فقر ناشی از محرومیت مناطق مرزی غرب کشورکه جزو توسعه نیافته ترین مناطق ایران محسوب می‌شوند. این درحالی است که این مناطق مرزی دارای بیشترین پتانسیل برای تبدیل شدن به منطقه ای توسعه یافته هستند. طبق معاهدات بین المللی در زمینه حقوق بشر و شهروندی، از جمله؛ میثاق بین المللی حقوق اقتصادی ، اجتماعی و فرهنگی و همچنین طبق قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران که میثاق دولت و ملت نامیده می‌شود، دولت متعهد و مکلف است تمام ظرفیت‌های موجود را برای تحقق حقوق شهروندان به کار گیرد. از جمله؛ ایجاد شغل مولد، ایمن و پایدار با درآمد کافی برای گذران یک زندگی متعارف . اما کولبری نتیجه سوء مدیریت ، عدم توسعه مناطق مرزی غرب کشور، بی کاری و فقر مطلق ناشی از آن است. کولبران برای گذران یک زندگی حداقلی به ناچار تن به بردگی نوین می‌دهند. این در حالی است که قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، دولت را مکلف به تامین تمام نیازهای اساسی ملت، از جمله؛ ایجاد شغل مناسب با کرامت و حیثیت افراد می‌داند.