اثربخشی آموزش مبتنی بر بخشودگی بر کیفیت زندگی و بهزیستی روانشناختی زنان دارای تعارضات زناشویی

بخشودگی نقش مهمی در زندگی زناشویی و بهبود کیفیت تعاملات خانوادگی دارد. این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی آموزش مبتنی بر بخشودگی بر کیفیت زندگی و بهزیستی روانشناختی زنان دارای تعارضات زناشویی انجام شده است.

روش پژوهش حاضر روش شبه آزمایشی از نوع پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه زنان دارای تعارض زناشویی شهر تهران در سال 1397 بود. به این منظور، 30 نفر با توجه به معیارهای شمول از بین افراد جامعه آماری به صورت در دسترس انتخاب شدند. اعضای نمونه به صورت جایگزینی تصادفی ساده در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. سپس شرکت کنندگان گروه آزمایش در 8 جلسه 90 دقیقه ای معنا درمانی گروهی شرکت کردند؛ در حالیکه اعضای گروه کنترل هیچ درمانی دریافت نکردند. ابزار گردآوری اطلاعات شامل فرم کوتاه پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان جهانی بهداشت و نسخه کوتاه مقیاس بهزیستی روان شناختی ریف بوده است. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره استفاده شده است.

یافته های پژوهش نشان داد آموزش بخشودگی بر کیفیت زندگی و مولفه های روانشناختی و سلامت عمومی دارد. علاوه بر این، نتایج نشان داد آموزش بخشودگی بر بهزیستی روانشناختی و مولفه های رشد شخصی، ارتباط مثبت با دیگران و پذیرش خود زنان دارای تعارضات زناشویی تاثیر معناداری دارد.

بر اساس یافته های این پژوهش، آموزش بخشودگی سبب بهبود کیفیت زندگی و بهزیستی روانشناختی زنان دارای تعارضات زناشویی میشود و میتوان از آن به عنوان یک روش مداخله ای موثر سود جست.