بررسی اثر عصاره الکلی برگ گیاه برگ بو بر پروماستیگوت های لیشمانیا ماژور از طریق روش رنگ سنجی در مدل برون تنی

لیشمانیوز، یکی از بیماری های انگلی گسترده در جهان، یک بیماری مشترک بین انسان و دام محسوب می گردد که توسط تک یاخته ای از جنس لیشمانیا ایجاد می شود. داروهای گیاهی در بسیاری از موارد فاقد هر گونه عارضه و از طرفی در دسترس و ارزان می باشند. از این رو پیدا کردن یک داروی گیاهی برای درمان لیشمانیوز یکی از اهداف جهانی است. این مطالعه به منظور ارزیابی فعالیت ضد لیشمانیایی عصاره الکلی برگ های گیاه دارویی برگ بو، روی مرحله پروماستیگوت لیشمانیا ماژور با روش رنگ سنجی در شرایط آزمایشگاهی انجام شد.

مواد و روش ها: 

برای تعیین سمیت عصاره بر سلول های ماکروفاژ از روش MTT و خوانش با الایزا و برای تعیین اثر آنتی پروماستیگوتی عصاره از روش بررسی آپوپتوز با فلوسایتومتری استفاده شد. میزان CC50  و IC50 از طریق نتایج این دو تست محاسبه شدند و در هر دو تست از آمفوتریسین به عنوان کنترل مثبت استفاده شد. برای این منظور، پروماستیگوت ها به همراه غلظت های مختلف عصاره برگ برگ بو و آمفوتریسین B بر روی پلیت 96 خانه اضافه و به مدت 72 ساعت انکوبه شدند و سپس ارزیابی ها براساس آزمون های فوق صورت پذیرفت. داده های آماری با استفاده از روش دانکن، ANOVA و نرم افزار SAS در سطح احتمال P≤0/05 آنالیز شدند.

بیشترین مقدار آپوپتوز مربوط به تیمار800 میکرو گرم بر میلی لیتر که به ترتیب در آمفوتریسین B 35/97 و عصاره برگ بو 04/63 درصد بود. غلظتی از دارو که از رشد 50% سلولها جلوگیری می کند (CC50)، برای آمفوتریسین B 6/129 و برای برگ بو 5/200  میکروگرم بر میلی لیتر بود. میزان IC50 پروماستیگوت در آمفوتریسین و برگ بو به ترتیب به طور میانگین 5/18 و 5/589 میکروگرم بر میلی لیتر می باشد.

نتیجه گیری: 

عصاره برگ گیاه برگ بو با افزایش غلظت از رشد پروماستیگوت ها جلوگیری کرده و در بعضی از غلظت ها با یکدیگر و با داروی آمفوتریسین B تفاوت معنی داری داشتند. بر اساس نتایج فلوسایتومتری، افزایش آپوپتوزیس وابسته به دوز دیده شد. با توجه به نتایج IC50 گیاه برگ بو، اثر بخشی بالایی نشان داد. لذا مطالعات بیشتری برای ارزیابی تاثیر آن بر روی انگل لیشمانیا در شرایط بالینی بسیار مطلوب است.