بررسی دوام بتن خودتراکم حاوی دوده سیلیسی و زئولیت در شرایط شبیه سازی شده مغروق، جزر و مد و پاشش آب خلیج فارس

سالهاست که دریای خلیج فارس بدلایلی همچون رطوبت، دما، کلراید زیاد و جغرافیای بسته آن محیط بسیار مخرب برای دوام سازه های بتنی بوده و یافتن طرح های با دوام مهم است. در این پژوهش به منظور بررسی اثر استفاده از افزودنی های زیولیت و دوده ی سیلیسی بصورت مخلوط های سه و چهارجزیی، بر دوام بتن های خودتراکم حاوی پودر سنگ آهک در شرایط مختلف رویارویی آب دریای خلیج فارس (مغروق، جزر و مد و پاشش)، نمونه های بتن و ملات خودتراکم با نسبت آب به مواد سیمانی ثابت 45/0 و مواد سیمانی380 کیلوگرم بر مترمکعب حاوی 8% دوده ی سیلیسی یا 15% زیولیت ساخته شد. پس از 7 روز عمل آوری در محلول کلسیم هیدروکساید، تمامی طرح مخلوط ها در معرض هر سه شرایط رویارویی (مغروق، جزر و مد و پاشش) در دستگاه تعبیه شده قرار گرفتند. پس از انجام آزمایش های کارآیی بتن و ملات تازه، از نمونه های بتن آزمایش های مقاومت فشاری و الکتریکی، مقدار یون کلراید آزاد و همچنین آزمایش های تخلخل کل، جذب آب مویینه، انبساط طولی و مقاومت فشاری بر روی نمونه های ملات انجام شد. طبق نتایج حاصله، نمونه های چهارجزیی زیولیت-دوده ی سیلیسی بیشترین مقاومت را در برابر آب دریای خلیج فارس در تمام شرایط رویارویی داشتند. همچنین، نمونه های بتن و ملات خودتراکم عملکرد بهتری نسبت به نمونه های معمولی از خود نشان دادند.