شناسایی و تحلیل فضایی-زمانی کانون های جرم خیز شهری (مورد مطالعه: جرائم سرقت در شهر ورامین)

با گسترش فیزیکی و اجتماعی شهرها و تبدیل شدن آن ها به مراکز ناهمگن جمعیتی، اجتماعی و افزایش فقر اقتصادی، زمینه بروز آسیب های شهری و رشد لجام گسیخته ناهنجاری در شهرها پدید آمده است. به نحوی که با گسترش شهرها، در محدوده آن ها کانون هایی شکل می گیرند که جرایم بیشتری از محدوده های دیگر در آن ها روی می دهد.

تحقیق حاضر با رویکرد توصیفی - تحلیلی انجام شده است و جامعه آماری تحقیق کلیه جرایم مرتبط با سرقت است که در محدوده شهر ورامین روی داده است. همچنین، در جهت شناسایی و تحلیل کانون های فضایی و زمانی جرایم از نرم افزارهای SPSS و GIS و برای سنجش میزان اعتماد نهادی از پرسشنامه استفاده شده است.

طبق یافته های تحقیق، الگوهای پنج کانون جرم خیز شامل بخش مرکزی شهر، محله خیرآباد، گل تپه، عمروآباد و سکینه بانو شناسایی شده اند. همچنین، الگوی زمانی جرایم نیز افزایش وقوع جرایم در روزهای پایانی هفته و روز شنبه را نشان داده که علاوه بر این روند، وقوع جرایم در ساعات شبانه روز یک روند متناوبی را داشته است، به نحوی که با شروع روز کاری به تدریج از ساعات 9 صبح تا 12 ظهر با افزایش وقوع بزه کاری روبرو بوده است. سپس، با روندی کاهشی در بعدازظهر و همچنان، دوباره با شروع فعالیت های مردمی از ساعات 17 تا 21 شب به اوج خود رسیده است.

نتیجه گیری:

 با توجه به یافته های پژوهش، مشخص شده است که الگوی رخداد جرایم در شهر ورامین از نوع خوشه ای بوده که تشکیل کانون های جرم خیز را ایجاب کرده است. با توجه به این موضوع، هدف این پژوهش، شناسایی الگوهای فضایی و زمانی جرایم ارتکابی در راستای کیفیت بهتر در ارایه خدمات انتظامی و کمک به شناسایی چالش های پیش روی مدیریت شهری در راستای کاهش و حذف اهداف مجرمانه در جهت بهبود کیفیت زندگی ساکنین شهر ورامین است.